Week 1: Accra

Vooruit, omdat iedereen nieuwsgierig is en ik thuis de vraag al meerdere malen gehad heb, heb ik vandaag toch besloten om een poging te doen tot een blog dit jaar. No promises, but I’ll try to be good and keep you guys up to date.

Vandaag ben ik hier precies 1 week. Time flies, but so far, so good!

Na een lange, vermoeiende en saaie zondag in de auto, het vliegtuig, Lisbon Airport en nog een vliegtuig (waar ik ongeveer de enige blanke persoon was) kwam ik zondag nacht eindelijk aan op mijn eerste bestemming: Accra. Hier zal ik de komende 2 maanden verblijven. Tijdens mijn verblijf hier zal ik vrijwilligerswerk voor de Dream Acrican Care Foundation gaan doen. Deze Foundation vangt voornamelijk weeskinderen op, maar bestaat daarnaast ook uit onder meer lesgeven op lokale scholen, hospital internships en law internships.

Maandag heb ik samen met Irene – een Spaans meisje, die ook op zondag aangekomen was – een introduction tour gedaan samen met Gloria (vrouw van de Dream African Care Foundation). Deze tour bestond allereerst uit de Liberty Square. Dit is een groot plein met tribunes waar ze officiële plechtigheden doen als de president komt en ze Independence Day vieren. Hier stonden schoolkinderen te wachten met vlaggetjes, omdat een of andere hoge pief kwam, deze hebben we niet gezien verder. Na de Liberty Square zijn we met de taxi doorgereden naar de Makola Market. Zoals elke andere Afrikaanse markt, is dit gekkenwerk! Zoveel kleuren en geuren en mensen. Blijft grappig om te zien though. Nadat we onszelf door de mensenmassa op de markt gewurmd hadden zijn we doorgelopen naar James Town. James Town is een klein dorpje aan het strand welke bekend is voor zijn armoede en slavernij verleden. De geur van – rotte – vis en een heleboel rommel overheersen hier. Vanaf James Town zijn we per motor doorgereden naar een ander stukje in Accra. De motorrit was een bijzondere ervaring. In Afrika bestaan er over het algemeen al weinig regels, maar in het verkeer is het helemaal een zooitje: kriskras door elkaar heen, inhalen vanaf alle kanten, heel veel getoeter, van 1 baan 2 banen maken etc. Met trillende handjes en benen kwamen we godzijdank veilig aan bij het volgende onderdeel van onze introduction: een traditionele Afrikaanse drum les. Top idee wel gezien mijn gevoel voor ritme. Gelukkig hadden we een goede leraar en hadden zowel Irene als ik de deuntjes binnen een half uur onder de vingers! Schouderklopje voor mezelf. Na de drum les kregen we het meest populaire souvenir marktje van Accra te zien. Zoveel kleuren en leuke dingetjes! Het is veilig om te zeggen dat Afrikanen heel creatief zijn en onwijs mooie dingen kunnen maken. Na ons goed ingehouden te hebben op de souvenir markt zijn we per taxi teruggereden naar Teshie Nungua. Dit is een wijk aan de rand van Accra waar ons vrijwilligershuis is. Bij het huis aangekomen heb ik kennis gemaakt met de andere vrijwilligers, welke vanaf het eerste moment gelijk allemaal super vriendelijk en lief waren! Onze groep bestond uit 9 personen: 2 Spaanse meisjes, 1 Britse jongen, 3 Italianen en 2 Nederlanders (met mij erbij 3). De Italianen zouden helaas de volgende dag alweer vertrekken. Bij het huis hebben we gerelaxt en ‘s middags zijn we nog even gaan kijken bij de shelter. De shelter is van onze organisatie en zit direct naast ons huis. In deze shelter vangen ze voornamelijk weeskinderen op, ieder met een eigen (en vaak bijzonder) verhaal, maar er zitten ook kinderen die wel ouders hebben – deze ouders kunnen ze alleen niet betalen. Op dit moment zitten in totaal 25 kindjes in de shelter. De jongste is 1 en de oudste is 17. Het is er een grote, maar vaak wel vrolijke chaos. Na het eten hebben we nog spelletjes gedaan en biertjes gedronken – godzijdank weten Afrikanen hoe ze bier moeten brouwen – met de hele groep en iets naar middernacht ging iedereen naar bed.

Dinsdag morgen werd ik redelijk vroeg wakker door de hitte en al het licht. Na het ontbijt (pannenkoekjes!!) zijn we de kids: Daniel (4), Abby (3) en Ruth (3) gaan halen, om ze naar school te brengen. Vandaag was ook mijn eerste dag op school. In eerste instantie zou ik hier een Law project gaan doen, maar dan zou ik moeten verhuizen naar Volta – een plaatsje in het oosten waar het nog primitiever is dan het hier is en dit wilde ik niet, dus om deze reden heb ik besloten om deel te nemen aan de teaching project. Ik zou met Yolin (het Nederlandse meisje van mijn huis) mee gaan om te zien hoe het leven hier op een school eraan toe gaat. Dit ging iets anders dan gepland: eenmaal op onze school aangekomen, besloot ik om een klein rondje te gaan lopen en de andere klassen te bekijken. Toen ik Class 2 binnen liep stond de leraar op, ik dacht dat dit was om mij te begroeten, maar hij had een ander idee… Dit idee bestond uit mij succes wensen en de klas uit lopen – surprise! Welcome to Africa. Daar stond ik dan... Geen idee wat de namen van deze kinderen waren, hoe oud ze waren of wat ze uberhaupt konden. Okay challenge accepted I guess. Uiteraard gaan die kids je testen aangezien je nieuw en blank bent dus was ik na een uur dood op. Godzijdank bestaat de teaching project uit lesgeven van 8.30 tot 12.00 en is dit te doen. Om 12 uur kwam Yolin me redden van de Little Ghanian Terrorists. In de middag zijn we – zoals praktisch elke middag hier – gaan chillen en rond half 4 moesten we de kleintjes van school halen. De route naar school is een halve obstakel run (over plankjes lopen, over dingen heen springen etc.), maar dan met een klein kind aan je hand. In het begin was dit een aardige uitdaging, maar zoals het meeste hier went dat ook. De rest van de middag hebben we in de shelter besteed en heb ik voornamelijk gevoetbald met de jongens daar. Heerlijk! Na het eten was iedereen kapot, dus zijn we gaan douchen – helaas hadden we geen water, wat schijnbaar vrij normaal is hier heb ik gemerkt… dus bestond het douchen uit een emmer water uit de put met hierin een klein emmertje waarmee je het water over jezelf heen kan gooien in de badkamer… fijn is ander, maar moet maar – daarna hebben we bij het huis weer spelletjes gedaan.

Op woensdagen kunnen Yolin en ik uitslapen, omdat onze school in de ochtend een kerk activiteit heeft. Rond 10 liepen we naar school voor 1.5 uur les, niet heel vervelend. Vandaag waren de kids zowaar blij om me te zien en luisterden ze aardig! Heel fijn! De middag hebben we weer besteed aan het ophalen van de kinderen en in de shelter. Na het eten ging iedereen zich klaarmaken voor salsa night. Dit is in een barretje in Accra. Salsa hier is net salsa in Europa, maar dan met wat vrolijkere muziek (top 40 muziek met een salsa deuntje). Wat me verbaasde was de hoeveelheid blanke mensen (50/50), tot op heden had ik behalve de mensen in ons vrijwilligershuis eigenlijk verder nog geen blanke mensen gezien. Een ander fijn iets aan Afrikiko (de bar waar de salsa night is) is dat ze er erg lekkere chicken kebabs hebben! Zeer welkom, want bij het huis krijgen we verder geen vlees.

Na een zware woensdag nacht zijn we donderdag morgen allemaal braaf rond 7 uur opgestaan om naar school te gaan. Vol goede moed stapte ik class 2 binnen in de hoop dat die kids nog liever zouden zijn dan de dag ervoor. Godzijdank waren ze dat ook! Vandaag deden ze mee, hadden ze plezier en gingen ze zowaar zitten en hun huiswerk doen op de momenten dat ik zei dat ze dat moesten gaan doen. Als beloning ben ik tussen de opdrachten door elke keer even 10 minuten met ze gaan spelen op het schoolplein. Wat helemaal leuk was, was dat ik ze wiskunde ging uitleggen: higher than, lower than and equal to. In het begin begrepen 2 van de 7 kinderen het, aan het einde van de dag was de laagste score 17/20. Henry, een schattig jongentje in mn klas welke vanaf het begin af aan al goed mee deed snapte er helemaal niets van, nadat ik alle andere kids de klas uit gestuurd had om te gaan spelen en hem volle tijd en aandacht gaf scoorde hij met een hele grote grijns op zijn gezicht 20/20! Dit is waar we het voor doen!! Super fijn zo’n dag! Vandaag was mijn middag anders dan de andere middagen, vandaag zou ik namelijk voor het eerst naar the football project gaan. Nadat de coach niet kwam opdagen bij mijn huis, besloten de jongens van de shelter dat we er zelf wel heen konden lopen. Dit was een wandeling van ongeveer 40 minuten, goede warming-up dus. Aangekomen bij het veld was de trainer er nog niet eens… wederom: Welcome in Africa. Wel waren er andere jongens, dus zijn we gaan partijen. Ruim 20 minuten later kwam de coach opdagen, hebben de jongens hun warming-up gedaan en gingen we partijen. Heerlijk om jongens uit te spelen en te scoren, vooral omdat meiden in Afrika niet (mogen) voetballen. Die verbaasde gezichten waren onbetaalbaar! Scheelt dat ze het wel konden waarderen. Na voetbaltraining begonnen we aan onze 40 minuten durende wandeling terug naar huis. Minder fijn is dat het in Afrika super snel en aardig vroeg donker was, dus het laatste gedeelte (met alle obstakels waar we van en naar school toe ook langs lopen) konden we afleggen in het donker. Gelukkig is iedereen heel aangekomen. ’s Avonds heb ik samen met de jongens nog wat gedronken en spelletjes gespeeld en zijn we rond 12 gaan slapen.

Vrijdag wilde ik vrij nemen, omdat ze sport hebben op vrijdag en de Spaanse meiden al hadden aangeboden om ook met mijn klas te gaan dansen. Prima deal wel! Helaas werd ik rond half 8 wakker en kon ik niet meer slapen, dus ben ik tot grote vreugde van mijn kleine terroristjes in class 2 maar naar school gegaan. De meisjes heb ik naar class 4 gestuurd om te dansen en zelf ben ik met de jongens en de jongens uit andere klassen gaan voetballen. Moe maar voldaan gingen we rond 12 weer richting huis. Verder hebben we vrijdag niet meer heel veel gedaan. In de avond zijn we nog naar een lokaal barretje geweest met zijn allen, omdat Roan (de Nederlandse vrijwilliger) om 12 uur jarig was. Erg gezellige avond!

Zaterdag was feestdag! Na met zijn allen voor Roan gezongen te hebben en de taart gingen we naar de shelter. Grappig feitje: hier is het een traditie om iemand die jarig is zeiknat te maken. Uiteraard zijn de kids ondeugend, dus zat er niet alleen water in de emmer, maar ook restjes overgebleven verf en zand… arme Roan. De rest van de dag hebben we met de kids van de shelter gespeeld. In de avond zijn we met zijn allen met een taxi (6 personen in 1 taxi + de driver… alles kan hier…) naar Accra Mall gegaan, omdat Roan burger wilde eten voor zijn verjaardag. Geen vervelende keuze! Eindelijk weer vlees en redelijk Europees eten! Na dinner zijn we teruggegaan naar het huis halverwege begaf de taxi het, omdat er geen benzine in zat. Hoe lossen we dat op? Juist, een kan met bezine, een leeg flesje en een schroevendraaier…. 20 minuten later konden we weer verder. Thuis aangekomen hebben we de rest van de avond gezellig gedaan.

Zondag was pool dag. Roan (helaas voor de verkeerde club!) en ik wilden eerst de klassieker kijken, maar we konden nergens een plekje vinden, dus zijn maar mee gegaan naar de pool. Heerlijk om weer even wat luxe te hebben en in een zwembad te kunnen springen!! Omdat we geen TV hadden, heb ik via de Radio Rijnmond toch nog de klassieker kunnen horen, ondanks dat ik dat beter niet had kunnen doen. Gelukkig snapte de rest hoe ze me weer iets minder chagrijnig kregen: Pizza en zwemmen! Na een fijne zondagmiddag met een bitter smaakje keerden we allen voldaan terug naar het huis. Hier aangekomen wilde ik nog even de kids hallo zeggen, maar toen ik bij de shelter aan kwam was alleen Safas (de jongen van 17) hier nog. Safas vertelde ons dat de rest naar een feestje was en hij daar ook net heen wilde gaan, of we mee wilden. Yeah fine, why not! Daar aangekomen werden de kids helemaal gek toen ze ons zagen. Grappig om een Afrikaanse House Party mee te maken, iedereen ging zooooo los! Niet normaal overigens hoe goed iedereen kan dansen. Aan het einde van het feestje hadden de kinderen allemaal een glimlach van oor tot oor, zo blij heb ik ze nog nooit gezien! Uitgerust, maar zeer voldaan zijn we rond 10 uur gaan slapen.

Deze week zal ik nog blijven teachen. Inmiddels liggen wel mijn CV en cijferlijsten bij een Local Court in Accra en een andere Law Firm. Afwachten dus!

Al met al: heel veel (bijzondere) eerste indrukken, warme dagen en nachten, bucket showers, weinig regels, weinig vlees, veel schattige kindjes, lieve mensen en having the time of my life!

Kusjes en knuffels vanaf het warme en zonnige Teshie Nungua!

Ps. Foto’s komen als de WiFi in de mall het doet!