Week 17: Saigon, Cu Chi tunnels en Mekong Delta

Goedemiddag vanuit spookstad Saigon. Guus beschrijft de situatie in Sagion momenteel perfect met zijn: “en ik loop hier alleen in een te stille stad…”. Waar ik normaal constant scooters, mensen en rommel aan het ontwijken ben, is er vandaag geen kip te bekennen. Nu hoor ik jullie denken, waar zijn al deze mensen gebleven? Waarschijnlijk ergens op het platteland bij familie. De komende dagen is hier namelijk het Tet festival, ofwel het Vietnamese (lunar) nieuwjaar. Zo raar om midden in februari overal Happy 2018 dingen tegen te komen of “happy new year” muziek te horen. Ondanks dat ik enorm geniet van de rust in de stad momenteel, hoop ik dat er nog wel wat te doen gaat zijn de komende paar dagen. Gelukkig heb ik bijna de gehele stad al bekeken afgelopen week, maar ik was speciaal voor Tet nog in Vietnam gebleven.

Woensdag ochtend had mijn nare ‘ik wil naar huis en alles is kut’ gevoel van dinsdag zich helaas voortgezet. Waar ik normaal vol positieve energie wakker word en klaar ben voor nieuwe avonturen, wilde ik vandaag eigenlijk alleen maar in mijn bed liggen en slapen. Ik wist echter dat dit niks ging oplossen – of sterker nog, dit gevoel alleen maar zou verstreken – dus met het laatste beetje kracht in mijn lichaam heb ik rond begin van de middag mijzelf uit bed geschopt en ben ik de stad gaan bekijken. Na wat research gedaan te hebben liep ik eerst richting de Notre Dame de Saigon. Saigon wordt ook wel het Parijs van het Verre Oosten genoemd vanwege de vele Franse invloeden in de stad en de Notre Dame is hier het grootste voorbeeld van. Aangekomen bij de Notre Dame bleek deze ‘under construction’ en was er dan helaas ook geen mogelijkheid om binnen een kijkje te gaan nemen – wederom een tegenvaller vandaag. Op internet had ik al eens iets over een knalroze kerk in Saigon gezien en toen ik op googlemaps “pink church” intypte gaf deze mij keurig netjes de route naar deze kerk. Ik vind Saigon een smerige, drukke, grijze en grauwe stad, maar de “Tan Dinh Church” was een welkome uitzondering. De kerk was net zo roze als ik dit op foto’s gezien had en bezat een prachtige kleurrijke tuin. Na genoten te hebben van de rust en het kleurrijke spektakel vervolgde ik mijn route naar het “War Remnants Museum”. In dit museum staan de misdaden en wreedheden van de Vietnamoorlog centraal. Bijzonder aan dit museum is dat aan de hand van o.a. fotorapportages de verschrikkingen die de Amerikanen hebben aangericht tijdens deze oorlog worden weergegeven, anders dan in films en geschiedenisboeken waar je vooral het verhaal vanuit Amerikaans oogpunt meekreeg. Ik had al gehoord dat het museum erg heftig was, maar pas toen ik het museum doorliep en deze schokkende beelden tot mij nam snapte ik pas echt wat mensen bedoelden. De beelden die je te zien krijgt zijn soms zo schokkend dat verschillende mensen huilend de zaal verlieten of je mensen weg zag springen. Met een enorm brok in mijn keel bekeek en las ik stuk voor stuk de (foto)rapportages. Nadat ik alle zalen doorgelopen was liep ik een zaaltje in waar “Agent Orange” slachtoffers sieraden aan het maken waren of op muziekinstrumenten speelden. Agent Orange was de codenaam voor chemische ontbladeringsmiddelen welke tijdens de Vietnamoorlog door de Amerikanen veelvuldig werden ingezet met als doel het bladerdak van de wouden te vernietigen. Dit chemische middel had echter vele ernstige gezondheidsproblemen en aandoeningen tot gevolg – zowel voor Amerikaanse veteranen als de Vietnamese bevolking. Welgeteld een minuut hield ik het vol in dit zaaltje, alles in mijn lichaam gilde dat dit genoeg was. Toen ik weer buiten stond voelde ik mij letterlijk ziek. Niet alleen verdrietig en ontdaan, maar ik had letterlijk het gevoel dat ik moest overgeven. Wat een heftig en indrukwekkend museum was dit! Na deze bijzondere ervaring heb ik nog wat rondgelopen door de stad voor ik terugging naar mijn hotel.

Donderdag was het dan echt tijd om de hotels (voorlopig) te laten voor wat het is en het hostel leventje te gaan ervaren. Woensdag avond had ik een hostel geboekt voor de komende paar dagen en dit hostel lag op een half uur lopen van mijn hotel. Ik had er overigens niet helemaal over nagedacht dat een half uur lopen in ruim 30 graden met een rugzak van 17kg weleens een enorme tegenvaller kon zijn. Halverwege was ik uitgeput, maar zo eigenwijs als ik ben weigerde ik een taxi te nemen en vervolgde ik mijn weg. Aangekomen bij het hostel mocht ik nog niet inchecken en ben ik bij een bakkertje gaan chillen tot ik mocht inchecken. Nadat ik was ingecheckt ben ik richting het Reunification Palace gelopen. Dit “presidentiele paleis” is een iconische plek, omdat het de plek is waar het einde van de Vietnamoorlog werd ingeluid. Het paleis is tegenwoordig een museum en was wel leuk om te zien, vooral de bunker met alle communicatiekamers vond ik interessant om te zien. Na het paleis belandde ik per ongeluk in een kei luxe shopping mall. Op de 7e verdieping van deze mall zat 4P pizza’s. Ik had al veel goede dingen gelezen over dit restaurant en besloot het maar eens te proberen en met succes want de pizza’s daar worden voor je neus gemaakt en in de steenoven gestopt en smaken echt heerlijk – cultuurbarbaar I know! Na het eten liep ik terug naar het hostel waar ik in de bar gepoold heb.

Vrijdag ben ik na een rustig ochtendje eerst gaan lunchen bij de bakker in de straat en ben ik daarna naar het Modern Arts Museum gelopen. Het museum zelf vond ik niet geweldig, maar het gebouw is wel mooi om te zien en het was leuk om er even doorheen te lopen. Nadat ik uitgekeken was liep door naar de Old Post Office – welke heel erg lijkt op het Station van Antwerpen. Het gebouw is ontworpen door Gustav Eiffel (de ontwerper van de Eiffeltoren) en ziet er prachtig uit. Daarnaast is het erg leuk dat het postkantoor nog steeds dienst doet. Vanuit het postkantoor vervolgde ik mijn route naar de Botanical Gardens. Ik was de drukte van de stad even helemaal zat en had bedacht om in de tuinen in alle rust te gaan genieten van het mooie weer, echter toen ik aankwam bij de Botanical Gardens bleek dit ook een dierentuin te zijn. Ik was totaal niet onder de indruk van de kleine, en vooral smerige, kooitjes waarin de dieren zaten. Ondanks dat ik het wel zielig vond, besloot ik maar toch een rondje te lopen door de dierentuin en maar zoveel mogelijk proberen te genieten van alle prachtige dieren. Toen ik aankwam bij de witte tijgers lag één tijger lekker relaxt in een vijvertje te chillen. Zijn maatje was echter in een klierbui en besloot de rust te verstoren en bovenop deze tijger te springen. De eerst zo relaxte tijger was hiervan niet onder de indruk en gromde geïrriteerd van zich af, nadat hij daarmee klaar was liep hij richting de ramen waar vele Aziaten stonden en sprong hij tegen het raam op. Dit was enorm grappig, want op het moment dat de tijger tegen het raam op sprong, sprong de groep Aziaten gillend weg van het raam. Onverwachts werd de dierentuin zo toch vermakelijker dan gepland. Na een middagje dierentuin, met dubbele gevoelens, ging ik terug naar het hostel waar ik met mijn Duitse kamergenootje besloot naar de bar (van het hostel) te gaan. In de bar ontmoette we nog 2 Ierse jongens en 3 Australische meisjes waarmee we een erg gezellige avond gehad hebben, welke ongepland rond 5 uur pas eindigde haha.

Zaterdag heb ik de ochtend dan maar overgeslagen, omdat ik niet mijn hele dag wilde vergooien had ik toch om 12 uur mijn wekker gezet en ging ik bij het afgaan van mijn wekker ook netjes uit bed. De vorige dag had ik geleerd dat om 13u een Cu Chi tunneltour zou vertrekken vanaf het hostel, dus ik besloot deze te boeken. De tour was echter een enorme tegenvaller! Na ruim 2 uur in de bus gezeten te hebben kwamen we eindelijk aan bij het tunnelcomplex, al vrij snel werd duidelijk dat hier alles draaide om toerisme en als ik ergens een hekel aan heb zijn het dit soort opgezette dingen. Behalve dat ik mij stoorde aan het toeristische gebeuren, sprak onze gids kei slecht Engels wat het gebeuren niet beter maakte. Wat wel ontzettend tof was, was dat er een schietbaan was en ik een AK42 geschoten heb. Ik ben altijd al nieuwsgierig geweest hoe het is om een wapen te gebruiken en dit was de uitgelezen kans. Kei gaaf! Na het schieten mochten we de tunnels in, de tunnels waren enorm smal en het was er minimaal 40 graden. Ik vond het erg indrukwekkend om door mij door deze tunnels te bewegen, zeker als geschiedenis fan, maar was toch wel blij toen ik weer gewoon buiten stond uiteindelijk. Bijzonder hoe intensief deze tunnels gebruikt zijn. Na de tunnels was het weer tijd om terug te gaan. Al met al: 2 uur in de bus heen, nog geen 2 uur op het complex en weer 2 uur in de bus terug… ondanks dat ik het vet vond om de tunnels te zien en blij ben dat ik gegaan ben, vond ik dit de slechtste en meest tegenvallende tour so far. Weer terug in Saigon ben ik met 4 anderen wat gaan eten bij de Foodcourt vlakbij het hostel en daarna zijn we naar de hostelbar gegaan.

Zondag besloot ik terug te gaan naar de roze kerk omdat ik graag de binnenkant wilde bekijken en er op zondag verscheidene diensten waren. Op internet had ik foto’s gezien van een roze binnenkant, maar toen ik de kerk binnenliep bleek deze echter maagdelijk wit te zijn. Kleine tegenvaller, maar gelukkig was de kerk wel heel mooi. Na een stukje kerkdienst meegepakt te hebben – waar letterlijk geen woord van te verstaan was! – liep ik door richting het Saigon Opera House. Ik had gelezen over de AO-show en wilde hier wel graag heen. De AO-show is een combinatie van traditioneel bamboo circus, dansen en acrobatiek. Gelukkig waren er nog kaartjes verkrijgbaar voor de show welke een uur later zou beginnen. Na een korte rondleiding door de Opera House (zat bij de ticket in) en een snack nam ik plaats in de zaal. De show bleek dubbel en dwars het geld waard te zijn! Zoveel energie. Met een enorme grijns op mijn gezicht liep ik na afloop naar buiten.

Maandag besloot ik de andere kant van de stad maar eens te bekijken, dit was helaas net zo druk en vies als de rest. Bij mijn AO-show ticket had ik ook een museum kaartje gekregen, dus ik besloot deze maar te gaan bekijken. De ticket was voor het Traditionele Medicijnen Museum. Storytelling in musea in Vietnam is ver te zoeken (“Kettle”, “Bowl”, “Statue”, etc.), dus ik moet dan ook eerlijk bekennen dat ik weinig van dit museum begrepen heb, maar het was wel leuk om wat dingetjes te zien. Net het museum heb ik wat gegeten in de Foodcourt tegenover het hostel, nog kort gepoold en ging ik vroeg naar bed.

Dinsdag morgen stond ik op toen mijn kamergenootjes net naar bed gingen (5.45), drama! Vandaag had ik een tour naar de Mekong Delta op het programma staan. Om 6.15 werd ik opgehaald door de organisatie en reden we richting de delta. De groep bestond uit 7 personen – heerlijk rustig – en de gids was erg leuk en sprak goed Engels. Onderweg leerde ik bijvoorbeeld dat de Mekong Delta ook de 9 Dragon Rivers genoemd wordt, omdat er in totaal 9 rivieren zijn; en dat de graven middenin de rijstvelden slechts 1 meter diep zijn en boven de grond uitkomen, omdat er op deze manier een goede ‘rebirth’ kan plaatsvinden. Na 2 uur kwamen we aan bij de Mekong Delta waar we allereerst met een bootje de ‘floating market’ gingen bekijken. Door het Tet-festival was de markt echter nabij leeg en bestond deze uit enkele bootjes. We stopten bij één van deze bootjes voor vers fruit en vervolgden onze weg naar een snoepjes fabriek. Hier kregen we te zien hoe rijstpapier gemaakt werd, mochten we rijstpapier koekjes met kokos proeven (vet lekker!), zagen we hoe kokosnootmelk omgetoverd werd tot toffeeachtige snoepjes en mochten we poprijst proeven. Na het eten kregen we nog rijstwijn te proeven en toen de Zwitserse jongens en ik gefascineerd stonden te kijken bij een fles slangenwijn mochten we dit ook nog proeven. Ondanks dat ik het een walgelijk idee vond, besloot ik mij hier overheen te zetten en de wijn te proberen. Ik kan je vertellen: het is net zo walgelijk als het klinkt. Na alle proeverijen kregen we een traditionele muziekshow, welke ik niet heel bijzonder vond en daarna gingen we per fiets naar een haventje waar we mochten kajakken. Het leukste aan deze tour vond ik het feit dat deze buiten de toeristengebieden was. Samen met een Duitse jongen stapte ik in de kajak en we kregen een uur de tijd om de delta te verkennen. Dit was echt een kei vette ervaring! Het was zo stil en groen en behalve de 4 mensen van onze tour was er verder ook niemand te bekennen. Na het kajakken gingen we lunchen, ook dit was een bijzondere ervaring, omdat we deze zelf moesten voorbereiden. De voorbereiding opzich was niet heel bijzonder, maar wat we gingen voorbereiden wel: boombladeren (letterlijk!) waarin we gehakt moesten rollen en pompoenbloemmen waar een vis prutje in gestopt werd. De bladeren met gehakt werden gegrild en bleken erg lekker te zijn! Vis eet ik niet, maar iedereen leek het verder wel lekker te vinden. Naast deze bijzondere dingen kregen we nog rijst met kip en fresh springrolls. Als toetje werd een gele watermeloen geserveerd, welke enorm lekker en zoet was. Na de lunch was het tijd om terug te gaan naar de drukke stad, waar ik een erg gezellige avond heb gehad met Ieren en een Canadese jongen.

Woensdag heb ik lekker uitgeslapen, dit had mijn lichaam echt even nodig. Na eindelijk uit bed gekomen te zijn liep ik naar de Ben Thanh Market. Dit is een enorm marktgebouw met vele stalletjes waar echt alles te verkrijgen is: kleding, souveniertjes, eten, koffie, sierraden, kruiden, elektronica, etc. De marktkraampjes staan erg dicht op elkaar dus binnen een uur was ik er eigenlijk wel klaar mee en ben ik naar een koffietentje gelopen waar ik met mam gebeld heb. Vanuit de koffiebar liep ik door naar de Ho Chi Minh Square welke heel mooi versierd was voor Tet en waar het echt kei druk was. Vanuit de Square heb ik Anniek via videocall nog een stadstour gegeven en ben ik daarna teruggelopen richting de Foodcourt bij het hostel. Na het eten ben ik naar de hostelbar gegaan, waar we erachter kwamen dat het vanavond ‘oudjaarsavond’ was en ik daarom toch maar besloot om mee uit te gaan ondanks dat ik vroeg naar bed wilde.

Donderdag liep ik mijn hostel uit en was ik even geshockeerd van het feit dat het zo stil was. Er reed bijna niets op straat, ik kon fatsoenlijk de weg oversteken en op de stoep lopen en kon zelfs in het park – waar normaal allemaal scootertjes rijden en het altijd kei druk was – vogeltjes horen. Ik besloot rond te gaan lopen en op zoek te gaan naar een koffietentje, dit bleek lastiger dan gedacht aangezien bijna alles dicht was, maar uiteindelijk is het gelukt en daar zit ik dan al ruim 2 uur mijn blog te typen.

Ik ben erg benieuwd of dit spookstad gebeuren zo blijft, of dat er nog festiviteiten op de planning staan voor het Tet-festival. Mocht het zo rustig, leeg en dood blijven dan vertrek ik denk ik uiterlijk overmorgen richting Cambodja ipv. zoals gepland de 20e na Tet. Vanaf daar heb ik verder geen planning, behalve in de warmte blijven, wat ik overigens heerlijk vind! Het voelt allemaal zo lekker vrij. Al met al: ondanks dat ik even een momentje de andere kant van het reizen ervaart heb van de week, vermaak ik mij inmiddels weer prima en word ik weer wakker met positieve energie, uitkijkend naar alle avonturen.

Liefs vanuit het bijzonder stille Saigon!