Week 16: Cat Ba Island, Perfume Pagoda en goodbye

What a week! Soms verbaas ik me erover dat ik – op een paar kleine wondjes en blauwe plekken na – nog helemaal heel ben. Momenteel zit ik in het vliegtuig naar het zonnige zuiden met dubbele gevoelens. Een paar uur geleden heb ik afscheid genomen van pap die zijn 2.5e week avontuur er helaas alweer op heeft zitten. Stiekem wilde ik wel even een weekje met pap mee terug naar huis. Niet zozeer omdat ik heimwee heb, maar gewoon even om iedereen te zien en lekker thuis bij te komen en te genieten van mama’s eten en dan weer terug naar dit fantastische avontuurlijke leventje. Want fantastisch en avontuurlijk is het zeker. Geen gebrek aan adembenemende momenten en adrenaline hier en zeker afgelopen week niet.

Donderdag morgen besloten we om een scootertje te huren en het eiland over te touren. Bij ons hotel konden we voor ongeveer €3 per dag een scooter huren, dus dat kwam perfect uit. Zonder enig concreet plan stapten we rond een uurtje of 10 op onze scooters en begonnen we aan ons avontuur. Al vrij snel kwamen we een bord met een afslag naar “Cannon Fort” tegen en besloten we hier heen te rijden. Het Fort lag strategisch geplaatst bovenop een berg. Nadat we boven onze scooters geparkeerd hadden kwamen we via een oude kanon bij een cafeetje uit. Vanaf hier hadden we een prachtig panorama uitzicht over de kalkstenen rotsen eilandjes in het azuurblauwe water. Bijna een uur lang hebben we, onder het genot van een drankje en het zonnetje, onze ogen uitgekeken. Daarna hebben we de rest van het Fort en de uitzichten aan de andere kanten bekeken voor we terug naar beneden reden en onze tour vervolgden. Via de kust reden we richting de haven van Cat Ba waar we tot de ontdekking kwamen dat de weg hier ophield. Gelukkig was het geen straf om met deze uitzichten dezelfde route terug te moeten rijden. Weer aangekomen in het centrum hebben we wat gegeten. Na het eten heb ik nog een vissersdorpje vlakbij ons hotel bekeken en daarna ben ik teruggereden naar de boulevard waar de zon verdween achter een van de vele rotsformaties. Prachtig! Na in het hotel weer wat opgewarmd te zijn, voor zover dat lukte, zijn we wat gaan eten en om 12 uur belde mam mij om me te feliciteren. Ik begin me nu toch wel een beetje oud te voelen…

Nadat ik vrijdag ochtend eindelijk de moed had gevonden om onder mijn warme deken weg te komen ben ik pap gaan vergezellen bij het ontbijt. Na een veel te blije felicitatie, zonder zang gelukkig – voor pap best bijzonder om mijn verjaardag met mij door te brengen aangezien ik deze elk jaar weet te ontvluchten – werd ik nog verrast met een cadeautje van B. Lief! Na een rustig ochtendje – wel nodig op mijn leeftijd inmiddels – besloten we vandaag wederom met een scooter op pad te gaan. Allereerst reden we naar the Hospital Cave. Dit is een grot welke tijdens oorlogstijd gebruikt werd als een ziekenhuis. Ondanks dat veel kamertjes leeg waren, was het erg indrukwekkend om te zien hoe deze grot destijds is ingericht als een functionerend ziekenhuis. Vanuit de Hospital Cave reden we verder naar Cat Ba National Park. Ruim een uur hiken en 10000 trappen – voor zover je het trappen kon noemen! – verder kwamen we bij een plateautje terecht welke prachtig uitzicht verschafte over het nationale park en de oneindig vele groene bomen. Wat is dit een schitterend eiland! Vanuit het nationale park reden we terug naar het centrum, waar we nog een havenwandeling gemaakt hebben en een gebakje en een biertje gehaald hebben. In de avond heb ik samen met pap en Robin gegeten bij een lokaal restaurantje om de hoek.

Zaterdag moesten we vroeg op voor een boottrip door Halong Bay en Lan Ha Bay. Nadat onze gids rond 8 uur de bus in gestuiterd was reden we richting de haven waar we een kwartier later onze boot op stapten. De eerste stop van de dag was Monkey Island. Zoals de naam al zegt, leven er op dit eiland aapjes. Onze gids vertelde ons dat er een heel mooi uitkijkpunt was bovenop de berg en hier gingen we dan ook naar toe. We hadden verwacht dat er trappen zouden zijn, maar halverwege ging het van al aardig klauteren en klimmen om naar letterlijk klimmen. Alsof dit nog niet avontuurlijk genoeg was, hadden de aapjes mij ook in hun vizier. Eerst sprong er één aapje op mijn rug, maar gezien het feit dat ik al 3 keer eerder in contact was geweest met wilde aapjes vond ik dit niet heel erg spannend. Dit veranderede echter op het moment dat er nog 2 andere aapjes bij kwamen en het eerste aapje probeerde mijn camera te stelen. Toen het aapje mijn cameratasje niet af kreeg besloot hij tweemaal zijn tanden in mij te zetten… aangevallen door aapjes CHECK. Kan ook weer van mn bucketlist af, voor zover dit erop stond haha. Gelukkig is het allemaal goed gegaan en heeft het aapje niet door mijn jasje heen kunnen bijten. Is die kou toch nog ergens goed voor. Nadat ik gillend de aapjes van mij afgeschud had ging ik verder met het echte klifklimmen. Op het moment dat we langs een steile hoge rots via een boom – minimaal 10 meter boven de grond!! – naar de andere kant moesten vond ik de klim echter niet meer zo grappig en kreeg ik een hoogtevrees aanval. Achter mij liep echter nog een flinke rij mensen en het einde was in zicht dus ik besloot verder te klimmen. Als beloning kregen we echt een prachtig mooi uitzicht over het eiland en de baai. Echter moesten we ook nog naar beneden. Stiekem hoopte ik dat de gids een grap gemaakt had en er een fatsoenlijke route naar beneden was, helaas was dit niet het geval. Met trillende beentjes en zwetende handjes ben ik echter gelukkig weer veilig beneden gekomen. Het uitzicht was fantastisch, de klim avontuurlijk en gaaf, maar dit was echt super onverantwoordelijk! Gelukkig is het allemaal goed gegaan. Op het strand wachtte we op de rest van de groep onder het gezelschap van aapjes. Na een tijdje had een aapje het echter wederom op mij gemunt: ditmaal wilde hij mijn, inmiddels al lege, blikje cola. Nu ik al twee keer gebeten was door een aapje en hier wonderbaarlijk goed vanaf gekomen was, besloot ik dit aapje maar gewoon te geven wat hij wilde. Het aapje probeerde de vervolgens de laatste druppels cola nog uit het blikje te krijgen – wat mooi beeldmateriaal opleverde – om deze vervolgens voldaan op het strand weg te gooien en zijn weg te vervolgen. Wat een avonturen… en het was nog niet eens 10 uur. Stiekem was ik wel een beetje opgelucht toen we de boot weer op gingen om door het sprookjesachtige Halong Bay te gaan varen. Wat is dit een geweldig natuurverschijnsel! Een uur later hadden we onze tweede stop en begonnen we aan ons volgende avontuur. In het azuurblauwe water gingen we per kajak via grotten naar de mooiste lagunes, waar we in alle rust konden genieten van dit wonder. Een uur lang in de kajak voelde ik mij zo ontzettend nietig tussen deze imponerende rotsformaties. Na een uur was het helaas weer tijd om de boot op te gaan voor een lunch. Gelukkig bestond de lunch naast vis ook uit rijst, eieren en loempiaatjes. Na de lunch hebben we nog een laatste stop gemaakt voor de mensen die wilden zwemmen – hier vond 80% van de boot het echter veel te koud voor – en een bootfeestje voor we terug gingen naar Cat Ba Island. Wat een ontzettend gave dag was dit!!

Zondag was het helaas alweer onze laatste dag op Cat Ba en zouden we teruggaan naar de georganiseerde chaos in Hanoi. Voor we met de bus terug zouden gaan naar Hanoi besloten we echter eerst nog wat te eten bij het restaurantje om de hoek. Vandaag was echter de gebruikelijke staf vrij en dit leverde leuke taferelen op. Nadat ik een smoothie besteld had kreeg ik van de serveerster een telefoon in mijn handen gedrukt. Vragend keek ik haar aan en besloot ik maar te luisteren naar de stem aan de andere kant. Blijkbaar sprak de serveerster minder goed Engels dan wij in eerste instantie dachten en had zij de bestelling, ondanks dat ik nog speciaal meegelopen was naar de kaart, niet begrepen. Lachend legde ik uit dat we een fruit smoothie wilden en gaf ik de telefoon weer terug aan de telefoon. Bijzonder! Ondanks dat de bevolking over het algemeen nauwelijks tot geen Engels spreekt weten ze dit wel te compenseren met hun enorme gastvrijheid en vriendelijkheid. Na een goede lunch begonnen wij aan onze reis terug naar Hanoi. Ditmaal hoefden we gelukkig geen bootjes over te klimmen, maar konden we gewoon van de bus op een grote veerboot en vanaf hier weer naar de volgende bus. Rond etenstijd kwamen wij aan bij ons hotel. Het hotel bleek echter overboekt te zijn, maar dit werd heel netjes opgelost door ons een veel luxer hotel aan te bieden. Wat een geluk! Nog twee daagjes genieten van wat luxe.

Maandag moesten we wederom vroeg op voor een dagtrip. Vandaag gingen we naar de Perfume Pagoda. Op het moment dat ik de bus instapte was het wel duidelijk dat ik de gemiddelde leeftijd flink omhooghaalde… avro tros reisje, zoals pap en ik het noemden. De Perfume Pagoda wordt samen met de vele omringende pagodes in het noorden gezien als de kern van het Boeddhisme. Na bijna 2 uur in de bus gezeten te hebben gingen we met een eenvoudig roeibootje via de Yen Vi rivier naar het pagodes complex. De roeitocht duurde al met al een uur en helaas was het flink koud. Aangekomen op het complex zijn we eerst gaan lunchen voor de de pegodes gingen bekijken. Vandaag was de kabelbaan kapot en moest iedereen dan ook de ‘bedevaartstocht’ naar de Perfume Pegoda doen. Na een kwartier waren pap en ik echter al klaar met het slakkentempo van de groep en met goedkeuring van de gids beklommen wij de berg met zijn vele ‘trappen’ dan ook op ons eigen tempo. Na ruim een uur klimmen kwamen we dan eindelijk aan bij de beroemde boeddhistische Pagoda. De Pagoda is gelegen binnenin een grot en dit was erg gaaf om te zien. Wat we ook erg bijzonder vonden waren de kaarsen in de vorm van ‘hakenkruizen’ in de tempel. Achteraf leerden we uit dat dit geen hakenkruizen maar swastika’s waren en dit ‘zonnerad’ symbool wordt gezien als de cyclus van het leven. Omdat de groep pas boven kwam toen wij de tempel al door waren, besloten wij zelf terug te lopen naar beneden en onderweg nog een extra pagoda mee te pakken. Weer terug beneden hebben we nog ruim een half uur bij het restaurant zitten wachten voor we begonnen aan de terugreis. De boottocht leek een eeuwigheid te duren. Echter wel dikke respect voor het vrouwtje welke de boot roeide! Na de boottocht ging het gelukkig allemaal wat sneller in de bus en rond 18u kwamen we weer aan bij ons hotel. We besloten nog eenmaal te gaan eten bij het restaurantje waar we al heel vaak gegeten hadden, maar helaas was deze gesloten… dus toen zijn we maar een burger gaan eten en daarna zijn we moe en voldaan optijd gaan slapen.

Dinsdag namen we uitgebreid de tijd voor het ontbijt. Bij het ontbijt lag heel veel fruit, heerlijk! Na het ontbijt zijn we nog even gaan relaxen op de kamer en nadat we waren uitgecheckt hebben we nog eenmaal koffiegedronken bij het meer. Helaas was het daarna dan echt tijd om naar het vliegveld te gaan. Pap zou 3 uur later vliegen dan ik, maar omdat hij internationaal vloog en ik een binnenlandse vlucht had moesten we naar andere gebouwen en was het dan wederom, eerder dan gepland, tijd om afscheid te nemen. Dag pappie tot snel!

De komende tijd zal ik in het zuiden van Vietnam gaan doorbrengen. Ik heb lang getwijfeld of ik eerst naar centraal Vietnam zou gaan, maar omdat het hier ook nog steeds wel koud was en er regen voorspeld werd heb ik uiteindelijk besloten om dit te laten voor wat het was en lekker richting de zon te gaan. Ik begin mijn zuidelijke avontuur in Ho Chi Minh City. De stad van de geschiedenis! Hier ben ik vooral benieuwd naar de Cu Chi tunnels. Verder wil ik nog heel graag een tour maken door de Mekong Delta. De eerste 2 nachten heb ik een hotel en daarna is het de bedoeling om te gaan socializen in hostels. Ik ben benieuwd naar wat het zuiden te bieden heeft. Het is er in ieder geval lekker warm, wat al een zeer welkome en fijne verandering is!

Liefs vanuit het zonnige zuiden