Week 35: Cebu, Yangon en Bagan
Blijf op de hoogte en volg Kim
22 Juni 2018 | Myanmar, Mandalay
Another week, another adventure. Goedemiddag vanuit het oh zo gevaarlijke Myanmar. Of toch niet? Als we de media moeten geloven is het hier een groot oorlogsgebied en kun je beter niet naar Myanmar gaan. Zo heb ik ook de nodige vragen en opmerkingen gehad toen ik vertelde dat ik van plan was naar Myanmar te gaan. Zonde! Nergens heb ik me zo veilig gevoeld als hier! Het leventje is enorm relaxt. Mensen willen je allemaal helpen “Hello can I help you? Anything?”. Iedereen lacht naar je. Nog nooit heb ik zo vaak naar vreemde mensen geglimlacht. En alsof dat niet genoeg is, word er soms vanaf afstand zelfs naar ons gezwaaid. Omdat dit land nog niet verpest is door (massa)toerisme, zijn al deze vriendelijke gebaren, in tegenstelling tot landen als Thailand waar alles om geld gaat, nog oprecht.
Woensdag was het een warm dagje in Cebu City. Na een kop koffie liepen we door richting het memorial park, waar een oud Fort en een monument staat. Leuk om hier even rond te kijken, maar dat is het ook wel. Vanaf de muren van het Fort genoten we nog wat van de uitzichten en daarna besloten we te gaan exploren, ofwel: rondwandelen zonder plan. Al snel belandde we in de sloppenwijkjes, waar mensen stuk voor stuk ons begroette met een glimlach. Na een tijdje kwamen we een jeepney opstap plaatsje tegen en besloten we per jeepney wat meer richting het hotel te gaan. Ook dit vonden de locals natuurlijk erg bijzonder. Weer aangekomen bij het hotel kwamen we wat bij van de warmte en daarna gingen we richting de Mall waar we bij TGIF een overpriced, maar wel kei lekkere, burger aten. In de avond was het tijd om telefonisch te socializen met het thuisfront. Toch fijn weer werkende internet.
Donderdag was het nog warmer dan de dag ervoor. Na ons vaste koffie rondje liepen we via Colon street, de oudste, drukste en meest kleurrijke straat van Cebu City, liepen we naar Museo Sugbo. Dit is een Nationaal museum, gevestigd in een voormalige gevangenis. Hier leerden we meer over de (koloniale) geschiedenis van de Filipijnen. Weer buiten speelde ik wat met de schattige kindjes in het arme wijkje naast het museum en daarna gingen we per jeepney richting de Mall om af te koelen en onze was op te halen. ’s Avonds aten we bij een Duits restaurantje en genoten we van een relax avondje bij het hotel.
Vrijdag begon onze dag wederom met een kop koffie bij Starbucks. Daarna was het tijd om af te koelen en te relaxen met een dagje waterpret. Online hadden we een waterpark gevonden, welke redelijk in de buurt zat en hier hebben we dan ook de rest van de middag heerlijk genoten. Een lekker dagje zwembad fun, watergevechten met lokale kindjes, spelen op glijbanen en zonnen. Wat was dit fijn en welkom! Batterij weer opgeladen. Nadat de zon onder was besloten we wederom naar het Duitse restaurantje te gaan. Zo blij als een kind kwam ik erachter dat ze mashed potatoes met zuurkool en worst (en spekjes!) op het menu hadden staan. Yummyyyy! Hier had ik enorm naar verlangd. Ondanks dat deze natuurlijk niet zo goed was als de zuurkool van mama. Na het eten keken we het EK bij het restaurantje en daarna was het bedtijd.
Zaterdag hadden we een dagje reizen op de planning staan. Nadat we gedoucht en uitgecheckt hadden, boekten we een Grab naar het vliegveld. Hier aangekomen bleken we precies optijd te zijn. De rij voor ons bestond uit 6 mensen, toen we een kwartier later naar achteren keken was deze rij minstens 20 keer zo lang. Top! Nadat we hadden ingecheckt dronken we koffie en daarna was het tijd om door de douane te gaan. Tijdens de controle werd mij verteld dat ik mijn verlengblok niet mee mocht in mijn handbagage… heel bijzonder aangezien ik deze al 20 vluchten meegenomen heb… onzin! Na om uitleg gevraagd te hebben waarom dit niet mocht – welke ze mij niet konden geven – werd mij verteld dat als ik dit blok mee wilde nemen ik deze moest gaan inchecken. Shout out for AirAsia welke nog de moeite nam om een kleine tas met mijn stekkerblok op onze vlucht te krijgen, ondanks dat onze check-in balie al dicht was! Het blijft raar… maar goed weinig aan te doen en gelukkig ben ik mijn blok niet kwijt, nu dit een van mijn favoriete reisaccessoires is aangezien stekkers vaak of ver weg zitten, of minimaal aanwezig zijn, of gewone stekkers er niet in blijven zitten… Weer door de security – deze keer zonder rare verassingen – konden we ook al direct boarden. Bye bye lovely Philippines, it was a pleasure again! De vlucht zelf ging gelukkig soepel en snel voorbij en 5 uur later stonden we op Kuala Lumpur Airport – welcome back! Deze keer helaas geen stapavonden, maar een simpel aiprort hotel. In de buurt van het hotel aten we nog wat en daarna was het tijd om te slapen.
Zondag ging om 3.45am de wekker alweer, pfoe! Op het vliegveld genoten we van onze, voorlopig laatste, kop koffie bij starbucks en daarna was het tijd voor de vlucht naar Yangon. Deze vlucht kwam helaas met wat meer turbulentie. Na 3 uur lang door elkaar geschud te zijn kwamen we aan in Yangon. Hello Myanmar met je 1.5u (+4.5u t.o.v. Nederland) tijdsverschil. Zo bijzonder dat half uur! Tot nu wist ik niet eens dat het bestond. Op het vliegveld regelden we een SIM-card en daarna gingen we per Grab naar ons guesthouse. In het guesthouse werden we enorm vriendelijk ontvangen en mochten we zelfs direct onze kamer op, ondanks dat het pas 10am was. Lief! Na onze spullen op de kamer gelegd te hebben liepen we eerst wat rond in downtown Yangon, waar de oude en leuke gebouwen staan. Al snel voelde ik me een ‘attractie’. Doei vele toeristen! Hallo lokaal Myanmar! Overal keken mensen nieuwsgierig of probeerden ze een praatje te maken. Leuk! Na een rondje downtown Yangon liepen we door naar Sule Pagoda, waar we 3 Boeddhistische rituelen deden met een local. Eerst gooide ik 6 kopjes water over een zondags Boeddha beeldje – omdat ik geboren ben op een zondag. Dit was om al het ‘slechte’ los te laten. Daarna sloeg ik 3 keer op de gong. Het tweede ritueel vond plaats bij de tree of life, waar we wederom water over een beeldje schonken. Hier werd je geacht een wens te doen voor goed geluk voor je familie en al je geliefden. Daarna was het tijd voor het derde ritueel. Allereerst staken we een kaarsje aan waar we wat vet af lieten druppelen, zodat we deze konden neerzetten voor een Boeddha beeld (deze was enorm!). Vervolgens werden we wederom geacht om een wens te doen. Daarna moesten we een grote kei optillen. De kei, afhankelijk van je wens en goedheid, is of zo licht als een veertje, of je kunt hem niet tillen. Deze kei bracht je naar je voorhoofd en nu waren we gezegend. Grappig om te doen! Vanaf de Sule Pagoda dwaalden we wat rond en kwamen we terecht bij Yangon Central Station, waar we besloten op de circular train te stappen. Deze trein kost €0.20 en rijdt in 3 uur een rondje om Yangon. Het leuke van deze trein vond ik hoe lokaal deze was! Een trein hier is overigens 20 keer zo sloom als de trein thuis. Het grote voordeel hiervan is dat je in een open deuropening mag zitten, en dit ook de normaalste zaak van de wereld is, en je vanaf hier heerlijk kunt genieten van de uitzichten. Ook in de trein bleek wederom hoe niet toeristisch Myanmar is. Iedereen keek wederom nieuwsgierig en glimlachte. Wanneer mensen op straat ons in de deuropening zagen begonnen ze zelfs te zwaaien. Geweldig!! Het verschil tussen Yangon City, wat al aardig modern en westers begint te worden, en zijn buitenwijkjes was overigens tijdens ons treinritje enorm goed zichtbaar. Hoe verder we van de stad af gingen, hoe armer het leek te worden. Zo zagen we hele kleine huisjes, grote bulten met vuilnis en de meest overcrowded en lokale marktjes. Bijzonder om allemaal te zien. Na on trein ritje aten we wat, keken we een helftje voetbal en daarna konden we niet meer wakker blijven.
Maandag ontbeten we in het hotel. Ja ik heb een wekker gezet voor ontbijt! Na het ontbijt genoot ik van een fijne douche en liepen we wat rond in de buurt van ons hotel waar we meisjes en vrouwen monniken tegen kwamen in roze gewaden. Zo leuk!! Daarna liepen we naar Barboon Dutch Deli espresso bar – mijn vervanging voor Starbucks in Yangon. Hier genoot ik behalve van een goede ijskoffie ook van een tosti met Goude kaas. Kei lekker! Grappig hoe je gaat verlangen naar dit simpele Nederlandse eten. Geluksmomentjes! Na onze lunch wandelden we richting het park, althans dat was het idee. De weergoden staken hier een stokje tussen en van het ene op het andere moment kwam het met bakken uit de lucht. Na een poging tot schuilen (lees: een uur op een trappetje zitten) gaven we het op en vermaakten we ons de rest van de middag in een Mall. Daarna aten we bij een half lokaal/half westers tentje. Na het eten was het ineens droog en omdat de zon nog niet onder was, besloten we nog naar Schwedagon Pagoda te gaan, de main attractie van Yangon. Een 99 meter hoge Pagoda welke bestaat uit 50.000kg puur bladgoud bestaat. Bij de ingang werd ik allereerst in een sarong gewikkeld, gelukkig was het niet bloedheet vandaag. Eenmaal boven bij de tempel (deze ligt op een berg), kwamen we er al snel achter dat de Schwedagon Pagoda niet de enige tempel is, maar dat er een geheel complex aan tempeltjes omheen zit. Het uur voor sunset keken we eerst wat rond bij de kleinere tempeltjes en daarna bewonderden we de Schwedagon Pagoda, welke tijdens het schemeren kei mooi belicht werd. Wauw! Ik heb al vele tempels gezien, maar eerlijk is eerlijk, deze is indrukwekkend! Ondanks dat ik niet zo van dat goud hou.
Dindag kreeg ik, nadat ik had uitgelegd dat ik geen noodles lust, toast en egg voor het ontbijt. Super lief! Daarna pakten we onze spullen in en checkten we uit. Onze tassen lieten we achter bij de receptie, aangezien we nog de hele dag hadden. Na een kleine wandeling besloten we wederom naar Barboon te gaan. Deze keer genoot ik van een (Gouda)kaas croissantje bij mijn koffie. Qua eten kan ik echt niet wachten om weer terug te gaan naar Nederland haha! Na de lunch gingen we naar het Nationale Museum van Myanmar. Dit museum bestond uit 6 verdiepingen en was enorm groot en gevarieerd. Leuk! Na een middagje museum besloten we opzoek te gaan naar het verlaten pretparkje naast de Zoo. Dit pretpark werd geopend in 1997 en diende waarschijnlijk als afleiding voor de strenge regels van de dictatuur. Het park werd zo’n 5 jaar geleden gesloten, nog altijd is onduidelijk waarom. Er gaan wel geruchten dat er steeds vaker gevechten waren en er een moord heeft plaatsgevonden. Maar niemand wil (of kan) erover praten. Dit park is tegenwoordig natuurlijk de ultieme plek voor urban explorers en er zouden ook nog lokale kindjes in het park spelen en zelfs een aantal mensen wonen. Helaas is hier 2 maanden geleden verandering in gebracht, waarschijnlijk omdat het park te populair werd, en is het park nu om geen enkele manier meer toegankelijk (ook niet voor locals). Jammer! Na deze deceptie besloten we wat te eten en daarna was het tijd voor een nachtje bussen. SOS! De bus was enorm luxe, had grote stoelen en zelfs een stewardess, maar slapen kan ik niet. Heel vervelend!
Woensdag morgen om 5u kwamen we aan in Bagan. Grab werkte hier niet. Top timing na een nacht niet slapen en met honger om te onderhandelen met taxichauffeurs. In tegenstelling tot veel steden hier, is Bagan redelijk toeristisch helaas en was er ook geen andere manier om naar het hotel te komen, dit wisten de taxichauffeurs natuurlijk ook. Fijn… Na iets gepingeld te hebben besloten we de taxi maar in te stappen. Aangekomen in het hotel mochten we gelukkig direct inchecken en zijn we eerst nog even gaan slapen. Eenmaal ontwaakt zijn we wat gaan eten en hebben we een e-bike (elektronisch scootertje) geregeld voor de volgende dag. Daarna zijn we lekker een middagje bij het zwembad gaan hangen, heb ik nog gezellig met mama gebeld en vonden we een pizzeria voor het avondeten.
Donderdag morgen ging om 4.20am de wekker weer om sunrise te gaan bekijken bij de tempels. Helaas is het laagseizoen en moesson seizoen, waardoor het magische, en typische, luchtballonnen plaatje niet door ging. Toch bleef het een magisch gezicht om vanaf de tempel een zonsopgang te bekijken met allerlei andere tempels en mooie landschappen in de verte. Wauw! Veel grote tempels zijn tegenwoordig (na de nodige rampen) helaas gesloten – of op zijn minst niet meer te beklimmen – zo ook de bekende sunrise tempel. Na de sunrise besloten we met onze e-bikes te gaan exploren. Zo ontzettend gaaf om via zandweggetjes in alle rust tussen de vele tempels (in totaal 2000) hier te rijden. Het leek wel een sprookjesland soms! De kleine tempeltjes vonden we vaak leuker dan de grote tempels, omdat deze nog open waren om te exploren en je deze vaak nog kon beklimmen voor prachtige uitzichten. Toch zijn er twee grote tempels die ik ook enorm indrukwekkend vond, namelijk: de Sulamani en de Dhammayangyi tempel. De Sulamani tempel vond ik erg leuk omdat deze in tegenstelling tot de andere grote tempels niet alleen maar gouden Boeddha’s had, maar juist wat simpelere Boeddha’s en ook waren er nog muurschilderingen en andere mooie details aanwezig in de tempel. De Dhammayangyi tempel was indrukwekkend door zijn grote en geschiedenis. De Dhammayangyi tempel is de grootste tempel in Bagan en heeft een piramide achtige structuur. Deze tempel is gebouwd in opdracht van tiran Narathu, welke aan de macht gekomen was nadat hij zijn vader en broer vermoord had. De tempel moest zo strak en perfect gebouwd worden, dat elke fout werd afgestraft met de dood. Ook vermoorde Narathu zijn eigen vrouw (de prinses van Ceylon), dit kwam hem duur te staan. Haar vader maakte na deze moord een einde aan de “cruel king” en vermoorde Narathu in zijn eigen onafgebouwde tempel. De tempel staat vandaag de dag nog in deze perfecte, maar onafgebouwde, staat en dit zal ook zo blijven, omdat het het verhaal verteld. Zwart, maar fascinerend! Na een volle dag tempels reden we terug naar het stadje, waar we allereerst een duik namen in het zwembad. Daarna besloot mijn lichaam dat het leuk geweest was en ben ik gaan slapen, douchen en vanaf bed met voetbal weer in slaap gevallen.
Vandaag stonden we wederom optijd op, om met de bus van Bagan naar Mandalay te gaan. Ons oorspronkelijke idee was om dit per boot af te leggen, maar helaas gaan de boten niet ivm het moesson seizoen. Na een klein half uur in de bus begaf de motor het. Altijd fijn om met 40 graden in de hitte te wachten. Gelukkig kwam er vrij snel weer een nieuwe bus. Onderweg stopte de bus meerdere keren in kleine stadjes om locals met hun vele spullen op te pikken, waardoor er na een tijdje een enorm schattig klein meisje achter mij zat welke eerst verlegen tegen mama aan ging hangen maar uiteindelijk toch zwaaide en zelfs een handkusje gaf. Kindjes blijven leuk! Na een aardig lang, en niet perse comfortabel, busritje kwamen we eind van de middag eindelijk aan in Mandalay. De tweede grootste stad. Hier hebben we wederom een hotel voor 2 nachten geboekt, welke bizar luxe is voor wat we betalen.
Morgen gaan we per fiets (zit bij het hotel in) Mandalay verkennen en met de lokale boot naar Mingun, een stadje een uur verderop met kei mooie tempels welke we aangeraden kregen van Mare en Ad. Daarna is het plan om met de trein, over de bekende en sprookjesachtige brug, richting Hsipaw te gaan waar we afhankelijk van het weer nog zullen gaan hiken of niet. Daarna staat Inle Lake nog op de planning en dan is het tijd om terug te gaan naar Yangon voor onze vlucht naar Bangkok. Gelukkig is dit pas 3 juli. Al met al: Myanmar is een fantastisch leuk en gastvrij land! Zo ontzettend zonde dat dit geboycot wordt, want hiermee raak je de bevolking veel meer dan de dictatoren of de leger bazen, welke hun inkomsten toch wel krijgen.
Liefs vanuit Mandalay!
Woensdag was het een warm dagje in Cebu City. Na een kop koffie liepen we door richting het memorial park, waar een oud Fort en een monument staat. Leuk om hier even rond te kijken, maar dat is het ook wel. Vanaf de muren van het Fort genoten we nog wat van de uitzichten en daarna besloten we te gaan exploren, ofwel: rondwandelen zonder plan. Al snel belandde we in de sloppenwijkjes, waar mensen stuk voor stuk ons begroette met een glimlach. Na een tijdje kwamen we een jeepney opstap plaatsje tegen en besloten we per jeepney wat meer richting het hotel te gaan. Ook dit vonden de locals natuurlijk erg bijzonder. Weer aangekomen bij het hotel kwamen we wat bij van de warmte en daarna gingen we richting de Mall waar we bij TGIF een overpriced, maar wel kei lekkere, burger aten. In de avond was het tijd om telefonisch te socializen met het thuisfront. Toch fijn weer werkende internet.
Donderdag was het nog warmer dan de dag ervoor. Na ons vaste koffie rondje liepen we via Colon street, de oudste, drukste en meest kleurrijke straat van Cebu City, liepen we naar Museo Sugbo. Dit is een Nationaal museum, gevestigd in een voormalige gevangenis. Hier leerden we meer over de (koloniale) geschiedenis van de Filipijnen. Weer buiten speelde ik wat met de schattige kindjes in het arme wijkje naast het museum en daarna gingen we per jeepney richting de Mall om af te koelen en onze was op te halen. ’s Avonds aten we bij een Duits restaurantje en genoten we van een relax avondje bij het hotel.
Vrijdag begon onze dag wederom met een kop koffie bij Starbucks. Daarna was het tijd om af te koelen en te relaxen met een dagje waterpret. Online hadden we een waterpark gevonden, welke redelijk in de buurt zat en hier hebben we dan ook de rest van de middag heerlijk genoten. Een lekker dagje zwembad fun, watergevechten met lokale kindjes, spelen op glijbanen en zonnen. Wat was dit fijn en welkom! Batterij weer opgeladen. Nadat de zon onder was besloten we wederom naar het Duitse restaurantje te gaan. Zo blij als een kind kwam ik erachter dat ze mashed potatoes met zuurkool en worst (en spekjes!) op het menu hadden staan. Yummyyyy! Hier had ik enorm naar verlangd. Ondanks dat deze natuurlijk niet zo goed was als de zuurkool van mama. Na het eten keken we het EK bij het restaurantje en daarna was het bedtijd.
Zaterdag hadden we een dagje reizen op de planning staan. Nadat we gedoucht en uitgecheckt hadden, boekten we een Grab naar het vliegveld. Hier aangekomen bleken we precies optijd te zijn. De rij voor ons bestond uit 6 mensen, toen we een kwartier later naar achteren keken was deze rij minstens 20 keer zo lang. Top! Nadat we hadden ingecheckt dronken we koffie en daarna was het tijd om door de douane te gaan. Tijdens de controle werd mij verteld dat ik mijn verlengblok niet mee mocht in mijn handbagage… heel bijzonder aangezien ik deze al 20 vluchten meegenomen heb… onzin! Na om uitleg gevraagd te hebben waarom dit niet mocht – welke ze mij niet konden geven – werd mij verteld dat als ik dit blok mee wilde nemen ik deze moest gaan inchecken. Shout out for AirAsia welke nog de moeite nam om een kleine tas met mijn stekkerblok op onze vlucht te krijgen, ondanks dat onze check-in balie al dicht was! Het blijft raar… maar goed weinig aan te doen en gelukkig ben ik mijn blok niet kwijt, nu dit een van mijn favoriete reisaccessoires is aangezien stekkers vaak of ver weg zitten, of minimaal aanwezig zijn, of gewone stekkers er niet in blijven zitten… Weer door de security – deze keer zonder rare verassingen – konden we ook al direct boarden. Bye bye lovely Philippines, it was a pleasure again! De vlucht zelf ging gelukkig soepel en snel voorbij en 5 uur later stonden we op Kuala Lumpur Airport – welcome back! Deze keer helaas geen stapavonden, maar een simpel aiprort hotel. In de buurt van het hotel aten we nog wat en daarna was het tijd om te slapen.
Zondag ging om 3.45am de wekker alweer, pfoe! Op het vliegveld genoten we van onze, voorlopig laatste, kop koffie bij starbucks en daarna was het tijd voor de vlucht naar Yangon. Deze vlucht kwam helaas met wat meer turbulentie. Na 3 uur lang door elkaar geschud te zijn kwamen we aan in Yangon. Hello Myanmar met je 1.5u (+4.5u t.o.v. Nederland) tijdsverschil. Zo bijzonder dat half uur! Tot nu wist ik niet eens dat het bestond. Op het vliegveld regelden we een SIM-card en daarna gingen we per Grab naar ons guesthouse. In het guesthouse werden we enorm vriendelijk ontvangen en mochten we zelfs direct onze kamer op, ondanks dat het pas 10am was. Lief! Na onze spullen op de kamer gelegd te hebben liepen we eerst wat rond in downtown Yangon, waar de oude en leuke gebouwen staan. Al snel voelde ik me een ‘attractie’. Doei vele toeristen! Hallo lokaal Myanmar! Overal keken mensen nieuwsgierig of probeerden ze een praatje te maken. Leuk! Na een rondje downtown Yangon liepen we door naar Sule Pagoda, waar we 3 Boeddhistische rituelen deden met een local. Eerst gooide ik 6 kopjes water over een zondags Boeddha beeldje – omdat ik geboren ben op een zondag. Dit was om al het ‘slechte’ los te laten. Daarna sloeg ik 3 keer op de gong. Het tweede ritueel vond plaats bij de tree of life, waar we wederom water over een beeldje schonken. Hier werd je geacht een wens te doen voor goed geluk voor je familie en al je geliefden. Daarna was het tijd voor het derde ritueel. Allereerst staken we een kaarsje aan waar we wat vet af lieten druppelen, zodat we deze konden neerzetten voor een Boeddha beeld (deze was enorm!). Vervolgens werden we wederom geacht om een wens te doen. Daarna moesten we een grote kei optillen. De kei, afhankelijk van je wens en goedheid, is of zo licht als een veertje, of je kunt hem niet tillen. Deze kei bracht je naar je voorhoofd en nu waren we gezegend. Grappig om te doen! Vanaf de Sule Pagoda dwaalden we wat rond en kwamen we terecht bij Yangon Central Station, waar we besloten op de circular train te stappen. Deze trein kost €0.20 en rijdt in 3 uur een rondje om Yangon. Het leuke van deze trein vond ik hoe lokaal deze was! Een trein hier is overigens 20 keer zo sloom als de trein thuis. Het grote voordeel hiervan is dat je in een open deuropening mag zitten, en dit ook de normaalste zaak van de wereld is, en je vanaf hier heerlijk kunt genieten van de uitzichten. Ook in de trein bleek wederom hoe niet toeristisch Myanmar is. Iedereen keek wederom nieuwsgierig en glimlachte. Wanneer mensen op straat ons in de deuropening zagen begonnen ze zelfs te zwaaien. Geweldig!! Het verschil tussen Yangon City, wat al aardig modern en westers begint te worden, en zijn buitenwijkjes was overigens tijdens ons treinritje enorm goed zichtbaar. Hoe verder we van de stad af gingen, hoe armer het leek te worden. Zo zagen we hele kleine huisjes, grote bulten met vuilnis en de meest overcrowded en lokale marktjes. Bijzonder om allemaal te zien. Na on trein ritje aten we wat, keken we een helftje voetbal en daarna konden we niet meer wakker blijven.
Maandag ontbeten we in het hotel. Ja ik heb een wekker gezet voor ontbijt! Na het ontbijt genoot ik van een fijne douche en liepen we wat rond in de buurt van ons hotel waar we meisjes en vrouwen monniken tegen kwamen in roze gewaden. Zo leuk!! Daarna liepen we naar Barboon Dutch Deli espresso bar – mijn vervanging voor Starbucks in Yangon. Hier genoot ik behalve van een goede ijskoffie ook van een tosti met Goude kaas. Kei lekker! Grappig hoe je gaat verlangen naar dit simpele Nederlandse eten. Geluksmomentjes! Na onze lunch wandelden we richting het park, althans dat was het idee. De weergoden staken hier een stokje tussen en van het ene op het andere moment kwam het met bakken uit de lucht. Na een poging tot schuilen (lees: een uur op een trappetje zitten) gaven we het op en vermaakten we ons de rest van de middag in een Mall. Daarna aten we bij een half lokaal/half westers tentje. Na het eten was het ineens droog en omdat de zon nog niet onder was, besloten we nog naar Schwedagon Pagoda te gaan, de main attractie van Yangon. Een 99 meter hoge Pagoda welke bestaat uit 50.000kg puur bladgoud bestaat. Bij de ingang werd ik allereerst in een sarong gewikkeld, gelukkig was het niet bloedheet vandaag. Eenmaal boven bij de tempel (deze ligt op een berg), kwamen we er al snel achter dat de Schwedagon Pagoda niet de enige tempel is, maar dat er een geheel complex aan tempeltjes omheen zit. Het uur voor sunset keken we eerst wat rond bij de kleinere tempeltjes en daarna bewonderden we de Schwedagon Pagoda, welke tijdens het schemeren kei mooi belicht werd. Wauw! Ik heb al vele tempels gezien, maar eerlijk is eerlijk, deze is indrukwekkend! Ondanks dat ik niet zo van dat goud hou.
Dindag kreeg ik, nadat ik had uitgelegd dat ik geen noodles lust, toast en egg voor het ontbijt. Super lief! Daarna pakten we onze spullen in en checkten we uit. Onze tassen lieten we achter bij de receptie, aangezien we nog de hele dag hadden. Na een kleine wandeling besloten we wederom naar Barboon te gaan. Deze keer genoot ik van een (Gouda)kaas croissantje bij mijn koffie. Qua eten kan ik echt niet wachten om weer terug te gaan naar Nederland haha! Na de lunch gingen we naar het Nationale Museum van Myanmar. Dit museum bestond uit 6 verdiepingen en was enorm groot en gevarieerd. Leuk! Na een middagje museum besloten we opzoek te gaan naar het verlaten pretparkje naast de Zoo. Dit pretpark werd geopend in 1997 en diende waarschijnlijk als afleiding voor de strenge regels van de dictatuur. Het park werd zo’n 5 jaar geleden gesloten, nog altijd is onduidelijk waarom. Er gaan wel geruchten dat er steeds vaker gevechten waren en er een moord heeft plaatsgevonden. Maar niemand wil (of kan) erover praten. Dit park is tegenwoordig natuurlijk de ultieme plek voor urban explorers en er zouden ook nog lokale kindjes in het park spelen en zelfs een aantal mensen wonen. Helaas is hier 2 maanden geleden verandering in gebracht, waarschijnlijk omdat het park te populair werd, en is het park nu om geen enkele manier meer toegankelijk (ook niet voor locals). Jammer! Na deze deceptie besloten we wat te eten en daarna was het tijd voor een nachtje bussen. SOS! De bus was enorm luxe, had grote stoelen en zelfs een stewardess, maar slapen kan ik niet. Heel vervelend!
Woensdag morgen om 5u kwamen we aan in Bagan. Grab werkte hier niet. Top timing na een nacht niet slapen en met honger om te onderhandelen met taxichauffeurs. In tegenstelling tot veel steden hier, is Bagan redelijk toeristisch helaas en was er ook geen andere manier om naar het hotel te komen, dit wisten de taxichauffeurs natuurlijk ook. Fijn… Na iets gepingeld te hebben besloten we de taxi maar in te stappen. Aangekomen in het hotel mochten we gelukkig direct inchecken en zijn we eerst nog even gaan slapen. Eenmaal ontwaakt zijn we wat gaan eten en hebben we een e-bike (elektronisch scootertje) geregeld voor de volgende dag. Daarna zijn we lekker een middagje bij het zwembad gaan hangen, heb ik nog gezellig met mama gebeld en vonden we een pizzeria voor het avondeten.
Donderdag morgen ging om 4.20am de wekker weer om sunrise te gaan bekijken bij de tempels. Helaas is het laagseizoen en moesson seizoen, waardoor het magische, en typische, luchtballonnen plaatje niet door ging. Toch bleef het een magisch gezicht om vanaf de tempel een zonsopgang te bekijken met allerlei andere tempels en mooie landschappen in de verte. Wauw! Veel grote tempels zijn tegenwoordig (na de nodige rampen) helaas gesloten – of op zijn minst niet meer te beklimmen – zo ook de bekende sunrise tempel. Na de sunrise besloten we met onze e-bikes te gaan exploren. Zo ontzettend gaaf om via zandweggetjes in alle rust tussen de vele tempels (in totaal 2000) hier te rijden. Het leek wel een sprookjesland soms! De kleine tempeltjes vonden we vaak leuker dan de grote tempels, omdat deze nog open waren om te exploren en je deze vaak nog kon beklimmen voor prachtige uitzichten. Toch zijn er twee grote tempels die ik ook enorm indrukwekkend vond, namelijk: de Sulamani en de Dhammayangyi tempel. De Sulamani tempel vond ik erg leuk omdat deze in tegenstelling tot de andere grote tempels niet alleen maar gouden Boeddha’s had, maar juist wat simpelere Boeddha’s en ook waren er nog muurschilderingen en andere mooie details aanwezig in de tempel. De Dhammayangyi tempel was indrukwekkend door zijn grote en geschiedenis. De Dhammayangyi tempel is de grootste tempel in Bagan en heeft een piramide achtige structuur. Deze tempel is gebouwd in opdracht van tiran Narathu, welke aan de macht gekomen was nadat hij zijn vader en broer vermoord had. De tempel moest zo strak en perfect gebouwd worden, dat elke fout werd afgestraft met de dood. Ook vermoorde Narathu zijn eigen vrouw (de prinses van Ceylon), dit kwam hem duur te staan. Haar vader maakte na deze moord een einde aan de “cruel king” en vermoorde Narathu in zijn eigen onafgebouwde tempel. De tempel staat vandaag de dag nog in deze perfecte, maar onafgebouwde, staat en dit zal ook zo blijven, omdat het het verhaal verteld. Zwart, maar fascinerend! Na een volle dag tempels reden we terug naar het stadje, waar we allereerst een duik namen in het zwembad. Daarna besloot mijn lichaam dat het leuk geweest was en ben ik gaan slapen, douchen en vanaf bed met voetbal weer in slaap gevallen.
Vandaag stonden we wederom optijd op, om met de bus van Bagan naar Mandalay te gaan. Ons oorspronkelijke idee was om dit per boot af te leggen, maar helaas gaan de boten niet ivm het moesson seizoen. Na een klein half uur in de bus begaf de motor het. Altijd fijn om met 40 graden in de hitte te wachten. Gelukkig kwam er vrij snel weer een nieuwe bus. Onderweg stopte de bus meerdere keren in kleine stadjes om locals met hun vele spullen op te pikken, waardoor er na een tijdje een enorm schattig klein meisje achter mij zat welke eerst verlegen tegen mama aan ging hangen maar uiteindelijk toch zwaaide en zelfs een handkusje gaf. Kindjes blijven leuk! Na een aardig lang, en niet perse comfortabel, busritje kwamen we eind van de middag eindelijk aan in Mandalay. De tweede grootste stad. Hier hebben we wederom een hotel voor 2 nachten geboekt, welke bizar luxe is voor wat we betalen.
Morgen gaan we per fiets (zit bij het hotel in) Mandalay verkennen en met de lokale boot naar Mingun, een stadje een uur verderop met kei mooie tempels welke we aangeraden kregen van Mare en Ad. Daarna is het plan om met de trein, over de bekende en sprookjesachtige brug, richting Hsipaw te gaan waar we afhankelijk van het weer nog zullen gaan hiken of niet. Daarna staat Inle Lake nog op de planning en dan is het tijd om terug te gaan naar Yangon voor onze vlucht naar Bangkok. Gelukkig is dit pas 3 juli. Al met al: Myanmar is een fantastisch leuk en gastvrij land! Zo ontzettend zonde dat dit geboycot wordt, want hiermee raak je de bevolking veel meer dan de dictatoren of de leger bazen, welke hun inkomsten toch wel krijgen.
Liefs vanuit Mandalay!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
