Week 4: Court, fun and Cape Coast

Week 4 alweer, de tijd vliegt nog steeds! Het is hier nog steeds geweldig, de indrukken zijn (gelukkig) nog steeds niet gestopt en eigenlijk wil ik nog lang niet weg!

Maandag ochtend ging ik met tegenzin naar mijn Law Project, eenmaal aangekomen bij de Office hoorde ik dat we naar de Supreme Court gingen waardoor ik met iets betere moed de dag tegemoet ging. De Supreme Court was erg mooi en modern! Helaas gebeurde er in Court weer weinig… op dat moment was er dan ook van overtuigd dat ik ging stoppen met dit project. Op de terugweg in de auto gebeurde echter iets onverwachts, mijn Lawyer gaf mij een casefile en vroeg ik deze wilde lezen en mijn mening hierop wilde geven. Ik begon direct met het lezen van de case, welke super interessant was. Het ging over een man die al sinds 2012 vast zit voor verkrachting, echter geloof ik niet dat deze man schuldig is… Toen ik mijn mening gaf over het verloop van de eerdere processen, de tegenstrijdigheid van getuigen en het niet kloppen van de feiten keek mijn advocaat mij heel blij aan dan oke jij snapt dit! Hierna besloot ik om het project toch nog een kans te geven. In de middag ben ik nog met Roan en Yolin naar de Mall geweest en daarna hebben we samen de kinderen van school gehaald. Een erg fijne bijkomstigheid was dat de kinderen vandaag erg blij waren! Thuis hebben we nog even gespeeld bij de Shelter. In de avond ben ik samen met Merel met Auntie Love mee gegaan naar de ‘kerk’. Wij hadden verwacht dat het een gewone dienst was, maar dit bleek allesbehalve waar. Aangekomen bij de kerk liepen ongeveer 10 mensen over een pleintje heen en weer om te bidden. Het was overigens wel, wederom, een bijzondere ervaring.

Dinsdag morgen in de trotro stond er een priester welke bijna een uur lang heel hard (in Twi – een van de Ghaneze talen) stond te prediken. Wederom een bijzondere ervaring, maar het maakte mijn ochtend er niet beter op. Ik was enorm opgelucht toen we aankwamen in Accra, tot mijn verbazing was ik echter 40 minuten te vroeg dus besloot ik rond te gaan wandelen om wat meer van de stad te zien. Wat erg fijn is aan Ghana is dat ik overal veilig en rustig kan rondlopen in mijn eentje. Na een bezoekje aan het voetbalstadion – verassing! – en een militaire begraafplaats was het tijd om naar Court te gaan. In Court gebeurde er helaas weer vrij weinig. Na afloop van de rechtszaak kreeg ik wederom een casefile mee om te lezen. Vol goede moed wilde ik hier thuis aan gaan beginnen, echter verliep de dag iets anders dan gepland. Na de lunch verschenen er 3 meisjes van een jaar of 10, één meisje vertelde dat Jennifer (een van de meisjes) thuis mishandelt werd. Ze had haar tas meegenomen en wilde in de Shelter komen wonen. Gloria is maatschappelijk werkster dus wist gelukkig wat we hier mee aan moesten. Toen Gloria besloot het meisje mee te nemen naar het politiebureau riep Hanna: “take the lawyer”. Geen casefile dus, maar een bezoekje aan het politiebureau. Omdat het meisje geen zichtbare verwondingen had besloten we geen aangifte te doen, maar een melding te maken. Na het politiebureau zijn Gloria en ik nog bij de tantes van het meisje langs gegaan. Uiteindelijk besloten we het meisje daarachter te laten. Het meisje wordt nog wel gemonitord, maar het lijkt allemaal mee te vallen. In de avond hadden we plotseling een roomparty in onze kamer en daarna zijn we nog naar Hillyz geweest.

Op woensdagmorgen werd ik om onduidelijke reden al ruim voor mijn wekker wakker. Na het ontbijt ging ik mijn tandenpoetsen, hierbij had ik mijn telefoon op de tafel laten liggen. Hanna is enorm fan van Apple, dus deze kreeg ik vervolgens gespammt met allemaal selfies terug. Hier kon ik uiteraard wel om lachen! In Court hadden we een rape case, deze begon wederom te laat. Wat mij enorm stoorde tijdens het wachten op de judge was dat een verdachte (met zijn handboeien nog om!) zich enorm leek te vermaken. Hij was alleen maar aan het lachen en contact aan het maken met iemand in het publiek… het ergste van allemaal was dat deze man in het publiek ook zowaar toestemming kreeg van de bewaker om even gezellig een praatje met deze verdachte te gaan maken. Heel bijzonder allemaal! Vandaag in Court was er zowaar een getuigenverhoor. Wat vooral opviel was hoe langzaam dit ging! De advocaat/aanklager stelde de vraag al extra langzaam, vervolgens werd deze vraag door de rechter herhaald en werden alle ‘moeilijke’ woorden gespeld door de rechter zodat deze door de dames kunnen worden genoteerd op een computer. Daarna mag de getuige antwoord geven, wat weer op dezelfde manier gaat en zo ging het een uur door. Thuis aangekomen ben ik in slaap gevallen, blijkbaar was ik moe. Toen ik weer ontwaakt was ben ik nog naar de Shelter gegaan. In de avond hadden we Ainhoa haar verjaardag. We hadden gezamenlijk cadeautjes voor haar gehaald en zijn na het feestje thuis met zijn allen naar Afrikiko gegaan voor Salsa Night. Geslaagde avond!

Op donderdag gebeurde er weer vrij weinig in Court helaas, ik was erg moe dus blij dat het vandaag niet zo lang duurde. Thuis viel ik wederom in slaap. In de middag hebben Roan en ik samen aan een crowdfunding page gewerkt, deze is nog niet online. Aangezien het Ghana is zal dit ook nog wel even een tijdje duren. Daarna heb ik nog bij de Shelter gespeeld. In de avond zat ik buiten nog even met Auntie Love te praten, op dat moment kwam er een katje naar mij toe – eindelijk eentje die we konden aaien! Ik heb het katje opgepakt en meegenomen naar het huis aangezien Ainhoa dol is op katten. Later op de avond vroeg Anniek of ik nog zin had om naar Hillyz te komen, aangezien ik in de middag een dutje gedaan had had ik hiervoor genoeg energie dus besloot ik te gaan. Wederom een gezellige avond!

Op vrijdag ging ik niet naar Court, omdat we vroeg zouden vertrekken voor een weekend trip. Mijn plan was om uit te slapen, maar dit lijkt in Ghana onmogelijk. Samen met de andere vrijwilligers begon ik aan het ontbijt. Zij gingen uiteindelijk naar school en Roan en ik bleven thuis. Dit eindigde in een ochtendje leuke en grappige gesprekken met Gloria en Hanna! Daarna gingen Roan en ik naar de Mall, omdat we WiFi wilden zodat we series konden downloaden. Helaas werkte de WiFi weer niet… Na een uurtje kwam de rest ons meeten in de Mall en zijn we vertrokken voor een weekendje Cape Coast. Na 6 uur in de Trotro kwamen we allemaal bezweet aan, gelukkig hadden we hier een werkende douche! In Cape Coast hadden we een 10 persoons dorm, onze groep bestaat momenteel uit 9 personen dus we besloten om de gehele dorm te boeken. Na een burger meal heb ik samen met Ismael nog pool gespeeld. In de avond hadden we nog een leuk feestje bij het hotel. Moe en voldaan gingen we rond 3 uur naar bed.

Op zaterdag morgen hadden we een lazy ochtend in de bar van het hotel welke uitkijkt op zee. Rond 11 uur ging ik samen met Ismael, Dani, Merel en Irene naar Kakum National Park. Hier gingen we een Canopy Walk doen. Groot succes gezien mijn hoogtevrees… Ondanks dat ik erg bang was besloot ik de 7 bridges trail te nemen in plaats van de 3 bridges. Toen ik na de 4e bridge de fout maakte om naar beneden te kijken durfde ik niet meer verder. Uiteindelijk is alles goed gegaan en heb ik zelfs nog kunnen genieten van de prachtige uitzichten. Trots bereikte ik het eindpunt. Dani, Merel en Irene gingen nog een hike doen, Ismael en ik hadden hier geen zin in en besloten op aanrader van Anniek naar een Monkey Sanctuary een paar minuten verderop te gaan. Deze Sanctuary wordt gerund door een Nederlandse jongen, leuk om te zien! Weer aangekomen bij het hotel zaten de anderen al te lunchen en sloten we aan. Na een heerlijke cheese pasta heb ik samen met de jongens onder het genot van een biertje nog spelletjes gespeeld bij de lunch bar. Daarna heb ik weer genoten van een stromende douche. Rond 8 uur gingen we met zijn allen naar een restaurantje vlakbij het hotel. Toen we terug kwamen ging de helft van onze groep naar bed en heb ik samen met de anderen nog een leuke avond gehad.

Zondag morgen werd ik wederom vroeg wakker, gelukkig was Yolin ook al wakker en besloten we te gaan ontbijten. Na 3 uur lang aan de ontbijt tafel met zeezicht zijn we gaan inpakken, omdat we moesten uitchecken. Na een douche hadden de jongens het geweldige idee om beachvolleybal te gaan spelen… vooruit maar, aangezien er werkende douches waren vond ik het geen probleem. Na een zwaar, maar ook leuk potje beachvolleybal wilde ik mijn knieen gaan wassen in zee. De golven hier zijn enorm, dus uiteindelijk eindigde pootjebaden in nat tot mijn buik en toen ben ik maar in mijn kleren samen met Roan en Ismael gaan spelen in de golven. In de middag gingen we met de groep naar Cape Coast Castle. Dit Castle staat bekend om zijn slavernij verleden. Het was erg indrukwekkend, maar ook heftig om dit te zien. We begonnen in het museum en daarna kregen we een tour. Deze tour begon in de slavenkelders. Dit waren kleine, donkere ruimtes waar 200 man opgepropt moesten wachten tot zij op het schip geladen werden. In de kelders kregen wij een ontzettend naar gevoel. Daarna liepen we de route die de slaven ook moesten lopen naar de schepen, we kwamen aan bij een deur waar een bord hing: “Door of no return”. Vreselijk! We vervolgden onze weg naar een mini prison in het Castle. In deze prison werden per keer 15 slaven gestopt, zij kregen geen eten of drinken en stierven na 3 dagen. Na deze indrukwekkende ervaring hebben we onze spullen in het hotel gehaald en besloten we om een taxibusje, in plaats van een trotro, terug te nemen naar Accra. Dit was iets duurder, maar was het zo waard! Het busje had airco, erg veel beenruimte en binnen 3 uur waren we weer in Accra. We hebben toen gezamenlijk nog gegeten in Osu (vlakbij Accra). Dit was in een lokaal restaurantje waar ze dus niet aan bestek doen... grappige ervaring wel! Thuis aangekomen waren we blij verrast dat Coni (onze kat!) er nog was! Omdat we erg moe waren van het weekend zijn we allen naar bed gegaan.

Wat erg fijn is is dat mijn energie weer een beetje op normaal niveau is. Ik ben niet meer ziek geweest. Heb fijnere nachten zonder het muggennet. Zit weer lekker in mijn vel ook! Begin, soms uit noodzaak, ook steeds meer lokaal eten te eten.

Komende week gaan er 2 Spaanse meisjes naar huis helaas en blijven we nog met 7 over in het huis. Dit zal wel even wennen worden.

Al met al: het is nog steeds een groot avontuur hier! Ik word omringd door fijne mensen en heb het super naar mijn zin! Wat is Ghana een fantastisch land! Ik wil nog lang niet naar huis, maar helaas zit ik al bijna op de helft nu :(

Kusjes en knuffels uit het – op dit moment niet te warme, maar juist zeer aangename – Ghana!