Week 23: Bangkok, Manila en Ta’al
Blijf op de hoogte en volg Kim
28 Maart 2018 | Filipijnen, Manilla
Vrijdag ochtend werd ik na eindelijk weer een goede nacht slapen wakker in de miljoenenstad Bangkok. Na een lui ochtendje begon ik aan mijn wandeling richting een cafeetje waar je met husky’s kon spelen. Via een riviertje waarin varanen zwommen, kei grote vissen en schildpadjes, liep ik naar een super lokaal wijkje welke leidde naar het husky cafeetje. Aangekomen bij het husky café ontmoette ik Manuel, mijn Duitse maatje die ook toevallig in Bangkok was, en gingen we samen naar binnen. Het eerste uur genoten we van onze ice cake en lekkere drankjes en daarna was het eindelijk tijd om met de husky’s te spelen. Wat een super super lieve beesten en zo lekker fluffy. Ik wil een husky!! Schattig! Nadat we waren uitgespeeld met deze leuke beestje namen Manuel en ik wederom afscheid en liep ik terug richting mijn hostel, waar ik wederom genoot van de varanen in de rivier. Onderweg haalde ik een tosti en weer aangekomen bij het hostel genoot ik van een lekker rustig avondje.
Zaterdag ging de wekker weer vroeg, omdat ik om half 10 naar Manila zou vliegen. Om half 7 werd ik netjes opgehaald door de taxi, die mij naar het vliegveld bracht. Ik was echter vergeten hoe druk Bangkok airport was, waardoor mijn planning dan ook een beetje in de soep liep en ik uiteindelijk net op tijd was voor het boarden. Maar goed, net op tijd, is nog steeds op tijd. Het vliegtuig was gelukkig bijna leeg, waardoor ik een complete rij voor mijzelf had. Lekker slapen dus! Toen ik na ruim 2 uur weer wakker werd bleek er een kei schattig meisje achter mij te zitten, welke via de ruimte tussen de stoelen door om aandacht vroeg, waarmee ik de rest van de vlucht aan het spelen geweest ben. Aangekomen in Manila ging alles gelukkig heel snel en vond ik Nannie binnen een paar minuten. Eindelijk weer herenigd! Zo leuk!! Na bijgepraat te hebben stapten we in de auto naar huis. Thuis ontmoette ik Nannie’s broertje en Ate Abe en werd ik rondgeleid en naar mijn kamer begeleid. Nadat ik mijn spulletjes had uitgepakt, gingen we richting een van de vele malls (Manila: stad van de skyscrapers and mega shopping malls) voor dinner. Tot mijn vreugde bestond dinner uit zuurkool met braadworst. Haha lekker local weer… Na het eten bekeken we nog een kunsttentoonstelling in de mall en daarna gingen we naar Z-hostel voor een drankje op de rooftop bar. Deze bar verschaft prachtige uitzichten over Manila. Vanuit Z-hostel gingen we samen met onze nieuw gemaakte vrienden naar een andere bar, waar een Netflix (promotie) party gaande was. Leuk om het lokale uitgaansleventje mee te maken.
Zondag ochtend ging wederom de wekker vroeg (6:00am). Ate Abe had het ontbijt al voor ons klaar staan: ei, toast en bacon. Na het ontbijt vertrokken Nannie, Ryan en ik richting de Taal Volcano. Deze vulkaan is gelegen in een prachtig landschap en is de kleinste actieve vulkaan ter wereld. Wat verder bijzonder is aan de Taal vulkaan, is dat de vulkaan midden in een meer ligt (het Taal meer), maar de vulkaan zelf ook een katermeer met eiland heeft. Om bij de vulkaan te komen stapten we dus eerst bij een hotel in een Banga (een klein bootje). Aangekomen op het strand – zwart vulkaanas strand – begonnen we samen met onze gids aan de hike richting de top. Dit was een hike van ongeveer een uur. Ryan en ik vermaakten ons tijdens de hike vooral met het spelletje “de vloer is lava”. Typisch wel om dit op een actieve vulkaan te spelen haha. We proberen zoveel mogelijk over de rotsen te hiken, om de hike een beetje leuk te houden. Aangekomen bij de top genoten we van alle prachtige uitzichten en maakten we foto’s. De weg naar beneden was glad (door het losse zand) en stijl, maar dit maakte het ook weer uitdagend leuk. Weer terug op het strand stapten we in wederom in de Banga, welke deze keer tegen de stroming in moest varen, waardoor we zijknat werden. Letterlijk doorweekt! Gelukkig is het hier standaard 30 graden, dus is nat worden niet zo erg. Was eigenlijk wel een fijne verkoeling. Weer terug aan het vaste land genoten we van een kip met rijst lunch bij het hotel, voordat we begonnen aan de rit terug naar Manila. Nannie had niet heel veel zin om te rijden en omdat ik rijden wel leuk vind, bood ik aan om te rijden. Na een “Weet je het zeker? Durf je Manila zelf ook? Het verkeer daar is gestoord!”, stapte ik achter het stuur en reed ik ons terug naar huis. Onderweg naar huis kwamen we nog 3 bermbranden – creepy! – tegen, welke uiteraard files veroorzaakten. Veilig thuis aangekomen, ontmoette ik eindelijk Valerie. Valerie is Nannie’s zus, die in een ziekenhuis werkt en daardoor weinig thuis is. De rest van de middag genoot ik chill vanaf de bank van het muzikale talent hier in huis – gitaar, piano en zang. Heerlijk tot rust komen. Rond 19u begonnen we aan het avondeten. Ate Abe had zelfgemaakte nuggets, een salade en mashed potatoes voor ons voorbereid. Super lief en lekker! En na het eten was iedereen toch wel heel moe en wilden ze vroeg slapen, wat mij wat tijd gaf om even met thuis te bellen.
Maandag ochtend was het wederom geen uitslapen, omdat Ryan en ik met Nannie mee zouden rijden richting haar werk, vanaf waar we naar Mega Mall konden wandelen, waar we zouden gaan bowlen. Aangekomen bij Nannie’s werk liepen Ryan en ik eerst wat door de wijk heen en genoten we van Starbucks, omdat Mega Mall pas om 10.00am open zou gaan. Rond kwart voor 10 liepen we richting de Mall, die zijn naam eer aan deed. De Mall was zo Mega dat we eerst een half uur verdwaald waren, voordat we aankwamen bij de bowlingbaan. Leuk om gewoon normale dingetjes te doen als bowlen. Na een uur bowlen liepen we terug richting Nannie haar werk, om samen te gaan lunchen. Als lunch gingen we naar de Pancake House. Heerlijk hoeveel westerse fastfood ze hier hebben. Na de lunch kreeg ik nog een rondleiding op Nannies werk, voordat Ryan en ik naar de American begraafplaats vertrokken. Deze begraafplaats heeft de meeste Amerikaanse oorlogsgraven uit de Tweede Wereldoorlog ter wereld en is gekenmerkt door de bekende witte kruizen die perfect geplaatst zijn. Wat verder fijn was aan de begraafplaats, was dat het een goede escape was uit de drukke stad. Vanaf de begraafplaats liepen we door BGC (Bonifacia Global City), het grootste zakelijke en moderne district van Manila, naar een Mall. Onderweg waren we vooral onder de indruk van de mega contrasten tussen de ultramoderne en luxe skyscrapers en de oude kleine vervallen huisjes. Bizar! Aangekomen in de Mall liepen we direct door richting de rooftop waar een WNF-tentoonstelling was en waar we konden genieten van prachtige uitzichten. Ruim een uur later bestelden we een Uber terug naar huis, waar we nog wat gechillt hebben tot Nannie thuiskwam en we samen konden eten. Na het eten gingen Ryan en ik ons omkleden voor indoor-football. Kei leuk om eindelijk weer eens te kunnen voetballen. Een van mijn teamgenootjes zag hoe leuk ik het vond en nodigde mij uit om de volgende dag naar een andere training te komen, wat Ryan en ik uiteraard wel een prima idee vonden. Weer thuis heb ik nog een tijdje met Nannie gepraat, voordat we naar bed gingen.
Dinsdag kon ik eindelijk uitslapen en genieten van een lazy morning. Blijkbaar had mijn lichaam dit ook nodig, want ik werd pas rond 12 uur wakker, oeps. Gelukkig was Ryan ook pas net wakker toen ik uit bed kwam, maakte het wat minder erg haha. Na het “ontbijt” besloot ik wat rond te gaan wandelen in de buurt terwijl ik met Anniek belde. Weer terug thuis, liep ik samen met Ryan naar Robinson Mall (ja het is hier echt Mall-paradijs, dat was geen grapje) welke 5 minuten lopen is van ons huis, om voetbalschoenen voor hem te halen. Binnen een uur waren we weer thuis met voetbalschoenen en sokken, zo kan ik winkelen wel aan haha. Thuis had Ate Abe weer heerlijke nuggies voor ons klaarliggen. Te lief! Na het eten trokken we onze voetbal kleding aan en vertrokken we samen met Nannie, die ons kwam ophalen, naar McKinley Hill Stadium voor wederom een avondje voetbal. Dit keer was het gewoon outdoor soccer en lag het niveau iets hoger, dus was het nog leuker! Na twee uur afgebeuld te zijn bedankte ik Eunice voor de uitnodiging en gingen we terug naar huis, waar Ryan ging slapen en Nannie en ik nog naar Z-hostel gingen en genoten van een leuk avondje op de rooftop bar.
Vandaag genoten Ryan en ik wederom van een luie ochtend, of eigenlijk stiekem dag. Deze keer had ik wel mijn wekker gezet, zodat ik nog even met pap kon bellen, maar ging ik wederom pas rond 12 uit bed haha. Na twee uurtjes nog lui en sociaal gedaan te hebben, besloten Ryan en ik toch nog maar even het huis te verlaten en liepen we naar Dunkin Donuts factory: verse donuts, yummy! Toen we weer thuiskwamen, was Nannie ook al thuis. Nadat we allen onder het genot van donuts gezellig gedaan hadden, genoot iedereen van een chill middagje/avondje. Vanavond vertrekken Nannie en ik voor 3 dagen naar Banaue, het noorden. Super leuk! Verder ben ik natuurlijk enorm aan het aftellen tot mijn lieve mama komt: nog 4 daagjes!!
Veel liefs vanuit de fijne Filipijnen!
-
31 Maart 2018 - 11:43
Blizzy:
Lekker relaxd weekje Kimmie:-)))) heel veel plezier met je mam aankomende weken!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley