Week 11: Port Elizabeth, Addo en Cape Town

Allereerst natuurlijk: gelukkig en gezond 2018! Ondanks dat ik geen voorstander ben van goede voornemens bij een jaarwisseling, is mijn – vroeg gestarte voornemen – dit jaar: “don’t dream your life, but live your dreams”. Dus op naar een jaar vol avonturen, nieuwe culturen, lieve mensen, tradities, levenslessen, adembenemende uitzichten en onbeschrijfelijke momenten.

Woensdag hadden we een horror dagje gepland. We moesten vandaag zo’n 1000 kilometer afleggen en stonden dan ook al vroeg op. Al met al zijn we zo’n 13 uur onderweg geweest, kwamen we de raarste verkeersborden tegen, hebben we nog aapjes gezien langs de weg en waren we ons wederom aan het verbazen over hoe slecht veel Afrikanen rijden. Helaas hadden we vandaag weinig afwisseling qua landschappen en duurde het dan ook allemaal erg lang. Positief puntje: we hadden over het algemeen goede wegen en konden dan ook bijna de gehele route de minimale snelheid (dat is hoe ik volgens Simon de bordjes interpreteer) rijden. Rond 19u kwamen we eindelijk aan in het hotel en omdat ik eigenlijk wel klaar was met het rijden besloten we – tegen het BuZa advies in – lopend naar een restaurantje vlakbij te gaan. Aan tafel waren we allebei al niet meer erg spraakzaam en na het eten was het dan ook echt tijd om te gaan slapen.

Donderdag stonden we vroeg op, omdat het ontbijt maar tot 8.30 was. Na het ontbijt hebben we op ons gemak uitgezocht wat er allemaal te doen was in Port Elizabeth. Gewapend met een what to do in Port Elizabeth lijstje stapten we ruim een uur later in de auto, op naar onze eerste stop: het Nelson Mandela Stadion. Helaas was het stadion dicht en moesten we het, net als in Johannesburg, doen met de buitenkant. Na deze ietwat tegenvaller reden we door naar the Donkin trail – een toeristisch pad welke langs bekende bezienswaardigheden gaat. De trail begon bij the Donkin lighthouse, deze oude vuurtoren mocht je beklimmen en gaf een leuk uitzicht over de stad en de andere bezienswaardigheden. Eenmaal weer veilig aan de grond liepen we door richting het centrum. Helaas waren de historical public library, the courthouse en beide bekende kathedralen allen om onbekende reden gesloten, dus toen zijn we maar gaan lunchen bij een lokaal braai restaurantje. Na de lunch hebben we de auto opgehaald en zijn we richting een natuurpark aan zee gereden waar ook een pinguïn opvang zat. In dit natuurpark kregen we prachtige uitzichten over zee, helaas hebben we verder geen schildpadden, zeehondjes of pinguïns gezien. Op de weg terug zijn we nog gestopt bij de ‘sharkpier’ – de enige nog overgebleven pier in Port Elizabeth, waar we nog even genoten hebben van de zee en het zonnetje en daarna zijn we gaan zwemmen bij het hotel. Daarna heb ik nog met baby een videocall gedaan, want baby was in de shelter bij de kindjes. Een gesprek kon je het niet echt noemen want ze duwden elkaar constant weg voor de camera – chaos zoals ik gewend was van deze schatjes. Een uur lang was het: “KIM KIM KIM! HOW ARE YOU? ARE YOU HOME? PLEASE SHOW ME YOUR HOUSE? KIM KIM KIM I MISS YOU!! WHEN ARE YOU COMING BACK?”. Kei leuk wel om deze kleine schatjes weer te zien! Na deze leuke chaos hebben we weer gegeten bij het restaurantje om de hoek en hebben we nog wat gehangen bij het hotel voor we zijn gaan slapen.

Vrijdag ochtend hadden we een luie ochtend. Na het veel te vroege ontbijt zijn we nog zo’n 6 keer teruggegaan naar bed en rond 11 uur besloten we om naar Addo National Park te gaan. Dit park was ongeveer een uurtje rijden en hier kon je de big 5 spotten. Aangekomen bij de gate werd ons de vraag gesteld “do you have any guns?” alsof dit de normaalste zaak van de wereld was… na uitgelegd te hebben dat we niet eens wisten dat dat legaal was hier geloofde de bewaker het allemaal wel en konden we doorrijden. In het park kwamen we al vrij snel een olifant tegen en op het eerstvolgende trail stond een groep zebra’s op de weg, onze dag was dus al helemaal goed! Toch werd deze nog beter toen we na een tijdje ook nog een complete olifanten kolonie tegenkwamen! Waar je ook keek overal zag je olifanten! Zo ontzettend gaaf!! Uiteindelijk hebben we ongeveer 50 kilometer aan trails gereden en zijn we behalve heel veel olifanten en zebra’s ook nog pumba’s (zwijntjes), een neushoorn, struisvogels, elanden, een schildpadje, vogeltjes en een karkas tegen gekomen. Op de terugweg moest ik heel nodig plassen en wilden we langs de weg stoppen, gelukkig was dit door een auto naast me onmogelijk op dat moment want een paar honderd meter verderop stond er een bordje langs de weg: famous carjacking spot… Ondanks dat we ons totaal niet onveilig voelen hier, hadden we nu toch wel even een wtf momentje. Wachten maar tot we bij het hotel waren. Terug bij het hotel hebben we nog wat in de tuin gehangen en heb ik mijn blog geschreven en in de avond hebben we weer bij hetzelfde restaurant gegeten en zijn we met een foodcoma gaan slapen.

Zaterdag stond de wekker weer vroeg, maar wakker worden zat er voor mij niet zozeer in vandaag en ik had dan ook weer last van een gigantisch ochtendhumeur – wat Simon bijna extra gebroken lichaamsdelen opleverde, want die vond het nodig om te klieren. Na eindelijk uit bed gekomen te zijn en ontbeten te hebben was ik weer aanspreekbaar. Vandaag gingen we weer een dagje rijden. Behalve het eerste stukje waren de wegen helaas echt dodelijk saai vandaag en waren we dan ook blij toen we na 9 uur rijden eindelijk Cape Town binnen reden. Aangekomen bij het hotel bleek deze nog mooier te zijn dan op de foto’s. Het hotel kijkt uit op de Table Mountain en de kamer is kei modern en luxe, helaas is het zwembad gesloten i.v.m. de waterproblemen waarmee Cape Town kampt. Nog een pluspunt is dat het hotel aan een golfbaan vast zit en op de parkeerplaats (letterlijk 100 meter lopen van de ingang) een restaurant zit. Hier hebben we dan ook maar gebruik van gemaakt, mooi makkelijk en gelukkig was het goed eten.

Zondag hebben we uitgeslapen, omdat we beide toch wel heel moe waren en het bewolkt was vandaag. Toen we eindelijk ontwaakt waren zijn we naar V&A Waterfront gereden – waar, behalve restaurants en shoppings, de culturele en historische sightings waren volgens capetownmagazine. Na eerst wat gegeten te hebben liepen we via de oude swingbrigde naar de historical Clock Tower. Hiernaast zat ook het Nelson Mandela Robben Island Museum, waar we tickets voor vrijdag – first available date – geboekt hebben voor Robben Island. Daarna hebben we het rondje rond de haven afgemaakt en kwamen we uit bij V&A Food Court, waar we – aangezien het 31 december was – maar nep oliebollen gehaald hebben welke we hebben opgegeten op de Nobel Square – waar beelden van Afrikaanse nobel winnaars stonden. Tot slot besloten we nog in de Cape Wheel te gaan, een reuzenrad. Ondanks dat ik dit in het begin echt super eng vond en nog voor het rondje geëindigde was mijn hand al bij de noodknop had, kon ik uiteindelijk toch nog een beetje genieten van de prachtige – helaas wel bewolkt – uitzichten. Vervolgens zijn we teruggegaan naar het hotel en wat gaan eten. Simon werd tijden het eten niet lekker en is dan gaan slapen, ik heb toen in de lobby gevideocallt met Kirsten, huis en Dilys. Omdat het rond 10 uur regende besloot ik Simon eerst maar te laten slapen, een half uur later werd het droog en kwam Simon uit zichzelf naar bed. We besloten richting de stad te rijden om te kijken wat er te doen was voor New Years Eve. Dit bleek lastiger en onveiliger dan verwacht, want V&A was geen doorkomen aan en toen we door het stadscentrum reden werden we getrakteerd op een politielampjes show… daarom besloten we maar terug te rijden en hebben we uiteindelijk het vuurwerk vanaf een heuvel langs de weg gekeken – wel met prachtig uitzicht! En zijn we daarna veilig teruggegaan naar het hotel.

Maandag begonnen we onze dag weer bij V&A. Blijkbaar had ik vandaag een faal dagje, want toen ik een leuk neushoornbeeld zag en hierop wilde klimmen voor een foto viel ik er eerst vanaf… een aardige Afrikaanse meneer besloot mij vervolgens hulp te bieden, haha oeps! Na wat gegeten te hebben besloten we langs de haven te wandelen, hier werden we getrakteerd op een wilde zeehonden show. Schattig!! Na deze leuke wandeling zijn we naar Kirstenbosch Nationale Botanische tuinen gereden. Wie denkt dat Botanische tuinen rustgevend zijn moet Kirstenbosch eens proberen – onze kuiten klagen nog steeds. Na over een stijl pad omhoog gelopen te zijn, hielden de bordjes ineens op en waren we verdwaald… uiteindelijk zagen we een trappetje naar beneden waar mensen af kwamen dus besloten we deze maar te nemen – volgens de stappenteller hebben we 27 verdiepingen gehad – deze trappetjes waren allesbehalve vlak en gingen ook ineens op stukken weer omhoog... maar uiteindelijk kwamen we weer in de bewoonde wereld. Toch kregen we onderweg wel prachtige uitzichten te zien gelukkig! Weer beneden vonden we ook eindelijk de canopy walk – waarnaar we vanaf het begin al opzoek waren – en daarna zijn we teruggegaan naar het hotel. In de avond wilden we weer gaan eten bij het restaurantje op de parkeerplaats, maar deze bleek dicht te zijn. Om deze reden besloten we dan maar in het hotel te eten, helaas viel dit een beetje tegen en zijn we dan maar nuggies gaan halen bij de MacDonalds – surprise haha!

Dinsdag had ik wederom een ochtendhumeurtje, maar gelukkig had Simon het na de vorige begrepen dus i.p.v. klieren was hij lief en stil. Na 3 keer onze vertrektijd aangepast te hebben, vertrokken we rond kwart voor 10 eindelijk uit het hotel en reden we richting de haven. Hier hebben we eerst ontbeten bij een lokaal restaurantje en daarna zijn we gaan kajakken op zee. Halverwege kwamen er nog dolfijnen bij de kajak spelen en waren we dan ook zo gelukkig als kinderen! Al deze wildlife is echt te gaaf! Wederom sprakeloos. Na deze dolfijnenshow was ik echter wel klaar met het kajakken, omdat mijn lichaam het op en neer bewegen van de kajak door de golven niet zo grappig vond en was ik dan ook blij dat we een half uurtje later weer teruggingen naar land. De rest van de dag hebben we een relax zonnebaden en tuinhang dagje gedaan.

Woensdag hadden we een adembenemende dag. Thuis had ik een of andere route over het schiereiland gevonden en deze besloten we te gaan rijden. Onze eerste stop was de Muizenbergbeach, waar de leuke gekleurde huisjes staan. Vanuit hier reden we, met prachtige uitzichten, door naar Bouldersbeach. Het bekende pinguïn strand. Zo leuk om deze beestjes van dichtbij rond te zien waggelen! En heel bijzonder ook om pinguïns op een strand te zien, in plaats van in de kou. Na genoten te hebben van de pinguïns, besloten we gezien de tijd en verkeersdrukte om Kaap de Goede Hoop te laten voor wat het was en terug te rijden naar de Table Mountain. Op de route kwamen we over de Chapmans Peak Drive, een supermooie route welke schijnbaar veel gebruikt wordt voor autoreclames, en keken we onze ogen uit. Deze uitzichten waren echt adembenemend! Aangekomen bij de Table Mountain bleken wij niet de enigen met dit idee vandaag, de lucht was compleet blauw dus dat verklaard een hoop, en hebben we eerst ruim een half uur gewacht voor we de cable car in konden naar de top. Verassend genoeg vond ik dit minder eng dan verwacht, maar toch was ik blij toen we op de top stonden. Vanaf de top van dit natuurwonder werden we wederom verwend met een 360 graden Cape Town uitzicht en omdat het vandaag super helder was konden we ook heel ver kijken. Een uur lang hebben we onze ogen uitgekeken! Toen we weer beneden kwamen was het al half 7 en besloten we bij V&A te gaan eten, waar we nog mochten genieten van een zonsondergang in de haven. Wat een onbeschrijfelijke dag!

We hebben nog een dag – en ochtend – in Cape Town te gaan en gaan vanaf hier langzaam weer naar boven rijden richting het Krugerpark waar we van 8 tot 11 januari zullen verblijven. Zuid-Afrika is en blijft adembenemend mooi. Ondanks dat ik het land niet heel erg Afrika vind zoals je Afrika verwacht, blijft dit land ons verassen met alle geweldige dingen die het te bieden heeft. Hopelijk blijft dit zo en kan ik jullie volgende week weer vertellen over deze prachtige en adembenemende belevenissen. Ik zal straks de foto’s ook allemaal weer even op Facebook uploaden, aangezien we eindelijk fijne WiFi hebben.

Veel liefs uit het zonnige Afrika