Week 15: SaPa, Mai Chau en Hanoi

Another week of adventure! Waar ik afgelopen week optimistisch wist te vertellen dat ik eindelijk geacclimatiseerd was, wil ik nu toch graag even een momentje nemen om dit terug te nemen. Op dit moment vind ik dat ik het volste recht heb om te klagen, aangezien het hier momenteel kouder is dan in Nederland… heus niet grappig dit! Kan niet wachten om weer in het zonnetje te zitten. Toch hebben we, ondanks de kou, wederom een ontzettend toffe week gehad. Wat is dit een bijzonder land! Chaos en harmonie zijn de perfecte omschrijving voor afgelopen week.

Toen we donderdag ochtend allebei wakker werden met enorme spierpijn in onze kuiten en billen, niet zo gek na een 15 kilometer hike, besloten we om het vandaag maar rustig aan te doen. Na het ontbijt en een koffie, hebben we eerst een bus ticket geregeld voor de volgende dag voordat we zijn gaan relaxen op de kamer. Toen we 2 uur later beide toch wat rusteloos werden, besloten we om maar een stukje te gaan wandelen in de bergen langs de rijstvelden. Na een wandeling met prachtige uitzichten, hebben we nog even in een parkje genoten van het zonnetje. Nadat de zon verdwenen was zijn we wat gaan eten en daarna zijn we lekker op tijd gaan slapen.

Vrijdag was het na het ontbijt tijd om onze tassen weer in te pakken. Nadat we hadden uitgecheckt en onze spullen bij de busmaatschappij hadden neergezet zijn we nog het Sapa museum gaan bekijken. In dit museum lagen spulletjes van allerlei bevolkingsgroepen in en rondom Sapa. Het museum was klein en stoffig, maar het was leuk om de verschillen te zien. Na het museum liepen we nog door het stadje op zoek naar wat eten. Onderweg kwamen we wederom veel jonge kindjes (6 – 11 ongeveer) met hun nog jongere broertjes/zusjes (sommigen waren nog baby’s!!) op hun rug tegen welke je souveniertjes proberen te verkopen. Zo ontzettend heftig om dit soort dingen te zien! Ondanks dat het heel zielig is, waren pap en ik het erover eens dat we geen dingetjes wilden kopen van deze kindjes. Juist omdat mensen uit medelijden spulletjes kopen van deze kinderen en het dus lucratief is, blijven dit soort praktijken voortbestaan. Helaas lijken veel mensen dit te vergeten.
Deze kinderen moeten gewoon naar school en lekker kunnen spelen! Rond 13u lieten we Sapa en de kindjes achter ons en gingen we terug richting Hanoi. 5 uur later kwamen we weer aan in de georganiseerde chaos van duizenden scootertjes. Na wat gegeten te hebben en met mam gebeld te hebben gingen we terug naar het hotel. Hier werd ik door baby gebeld vanuit de shelter en kreeg ik de lieve kindjes weer even te zien en te spreken. Mijn hart smolt wederom toen Daniel (4!) heel trots twinkle twinkle little star voor me begon te zien “I did not forget!!”. Zo lief!!

Zaterdag moesten we weer heel vroeg op, omdat we naar Mai Chau zouden gaan. Na langer in de bus dan gepland kwamen we rond de middag dan eindelijk aan in Mai Chau. We hadden al wel gelezen dat het back to basic zou zijn, maar toen we bij onze homestay aan kwamen keken we toch wel even onze ogen uit. Het was letterlijk een hutje op palen in de middle of nowhere waar we de komende dagen in zouden gaan verblijven! We konden door de vloer en muren heen kijken en wanneer je van de ene kant naar de andere kant liep stuiterde het bed en het tafeltje letterlijk op en neer. Kei grappige ervaring wel! Nadat we hier beide om gelachen hadden begonnen we aan onze lokale lunch: fried egg, springrolls, rice en bordjes met vlees en groentes. Ondanks dat ik er een beetje tegenop zag (lees: ik lust niet zo heel veel), viel het me ontzettend mee en lustte ik best wel veel nog. Na de lunch besloten we op de fiets naar het ‘stadje’ (lees: 1 straat!) te gaan. Vandaag moest Vietnam weer voetballen (finale!) en op straat was het dan ook overal rood. We besloten om de wedstrijd te gaan kijken tussen de locals en werden hier super hartelijk ontvangen! Mensen wilden selfies met ons maken en we kregen constant biertjes. Ontzettend leuk om mee te maken!! Helaas verloor Vietnam, maar dat mocht de pret niet drukken. Voor het donker kwamen we weer terug bij onze homestay waar we wat gegeten hebben en via videocall sociaal gedaan hebben met het thuisfront.

Zondag zijn we na het ontbijt naar de Chieu Cave gefietst. Om deze grot te bereiken moesten we eerst 1200 trappen, welke met de minuut slechter werden, beklimmen. Na minimaal 10 pauzes bereikten we, na wat een eeuwigheid voelde, dan eindelijk de top. Ondanks dat het een enorm zware klim was, was dit het wel meer dan waard. Wat een prachtige uitzichten!! En in de grot zelf keken we ook onze ogen uit. Eenmaal weer beneden – dit ging gelukkig wat soepeler – zijn we nog wat rond gaan fietsen tussen de rijstvelden en hebben we nog even rondgelopen door het dorpje vlakbij onze homestay. Hier kregen we echt het gevoel alsof we terug waren gegaan in de tijd. Huisjes op palen, vrouwen die met de hand zaten te weven en te wassen, de was die op zelf gecreëerde waslijnen tussen de rijstvelden hing te drogen, mannen die pijltjes zaten te slijpen van stokjes, etc. Enorm bijzonder om mee te maken. Na deze indrukwekkende dag gingen we terug naar onze homestay voor een lokaal diner en een oude vertrouwde zondag is voetbal-kijk-dag.

Maandag werd ik wakker in een diepvries!! Blijkbaar hebben we te maken met een koufront (lees: maximaal 10 graden!!). Ons hutje was 0.0 geïsoleerd en had geen verwarming, echt niet te doen. Na het ontbijt (buiten!) ben ik onder twee dikke dekens in bed gaan liggen aftellen tot de bus ons kwam halen om terug te gaan naar de bewoonde wereld en een fatsoenlijk geïsoleerde kamer. Dit was echt niet grappig meer. Eenmaal in de bus warmden we gelukkig weer een beetje op en de reis verliep aardig soepel. Weer aangekomen in Hanoi werden we netjes afgezet bij ons hotel. Ondanks dat ze bij de receptie niet super vriendelijk waren en we eerst een totaal verkeerde kamer kregen, was ik ontzettend blij met dit hotel want onze kamer was goed en lekker warm! Na de kou nog eenmaal getrotseerd te hebben om wat te gaan eten zijn we daarna lekker op de kamer gaan netflixen.

Dinsdag ochtend zouden we naar het Ho Chi Mihn mausoleum gaan. Dit was de enige bezienswaardigheid welke we nog niet (van binnen) bekeken hadden in Hanoi. Rond half 11 liepen we weg uit het hotel. Toen we om 11 uur aankwamen bij het mausoleum bleek deze echter, wederom, gesloten. Volgens google zou het mausoleum open zijn tot 11.30, maar helaas klopte dit niet. Enigszins teleurgesteld liepen we terug naar Old Quarter waar we genoten hebben van een smoothie en lekkere koffie aan het meer. In de middag zijn we nog naar een “water puppet show” geweest. Dit is een traditionele en unieke kunstvorm in Vietnam. De spelers staan achter een doek in het water en houden met bamboestokken poppen vast waarmee verschillende traditionele verhalen over Vietnam verteld worden. Helaas klinkt het leuker dan het daadwerkelijk was. De eerste paar minuten was het erg bijzonder om te zien en vonden we het wel grappig, maar al snel sloeg dit om in het gevoel dat je naar een voorstelling voor kinderen aan het kijken bent. Jammer, maar dat hebben we ook weer meegemaakt. Na de show zijn we pizza gaan eten en hebben we nog wat winkeltjes bekeken voor we teruggingen naar het hotel.

Woensdag hebben we wederom een poging gedaan om het mausoleum te bekijken, ditmaal met succes! Nadat we de bewaking doorgekomen waren liepen we langs de vele bewakers het massieve gebouw binnen waar we, onder het toeziende oog van minimaal 10 bewakers, dan eindelijk oog in oog stonden met het gebalsemde lichaam van de vader des vaderlands: Uncle Ho. Grappig feitje: Ho Chi Minh had als laatste wens om gecremeerd te worden en uitgestrooid te worden over het noorden, midden en zuiden van het land. Erg bijzondere ervaring! Vanuit het mausoleum liepen we terug naar Old Quarter waar we wederom een verse fruit smoothie en een koffie gehaald hebben en daarna zijn we terug gegaan naar het hotel waar we hebben gewacht op ons vervoer naar Cat Ba Island. Cat Ba eiland is het grootste eiland van de Halong Bay archipel. Na een soepele busreis moesten we het laatste stuk nog met een veerbootje over. Om van dit bootje af te komen moesten we letterlijk via de railing naar de volgende boot klimmen, vanaf waar we vervolgens via geïmproviseerde wiebelige plankjes (wederom een railing over!) de haven op konden klimmen. Dit alles met een backpack en een rugzak. Je maakt nog eens wat mee hier haha. Veilig op het vaste land werden we met een busje naar ons hotel gebracht waar we nog wat bij een lokaal tentje gegeten hebben. Dit tentje had tot mijn grote vreugde loempia’s welke naar de loempia’s in Nederland smaken! Voor iedereen die nu denkt dat is toch normaal, laat ik je uit deze waan helpen: het is bijna mission impossible om deze loempia’s hier te vinden. Iedereen creëert zijn/haar eigen loempia’s en de smaken en soorten verschillen enorm van elkaar. Zo hebben we al loempia’s gewikkeld in groene blaadjes met een soort van gehakt erin gehad, of iets met ei. Bijzonder en lekker, maar toch was het ook wel fijn om weer even de smaak van thuis te proeven.

De komende paar dagen zullen we op Cat Ba Island verblijven. Vanaf hier willen we sowieso nog een boot en kayak tocht door Halong Bay doen. Ook gaan we Halong Bay nog vanuit een watervliegtuig bekijken, dit was één van mijn bucketlist items. Verder schijnt er op het eiland zelf ook nog genoeg te doen zijn dus ben ik zeer benieuwd naar alle nieuwe avonturen. Hopelijk trekt het koufront snel weg zodat we in een beetje aangename temperaturen het eiland kunnen ontdekken en pap zijn laatste weekje in Vietnam nog stiekem een beetje een kleurtje kan krijgen.

Veel liefs vanuit deze diepvries!