Week 14: Scooters, pap en rijstvelden

Vandaag ben ik alweer 10 dagen in Azië en ben ik aardig geacclimatiseerd, al moet ik eerlijk bekennen dat ik de zon wel mis en als pap weer terug gaat naar Nederland ik zo snel mogelijk mijn route ga vervolgen naar het zonnige zuiden. Ondanks de ‘kou’ vermaken we ons hier erg goed! De bevolking is ontzettend vriendelijk en behulpzaam, voor zo ver ze Engels begrijpen dan. Wat verder ook erg fijn is, is dat het hier heel veilig is en we ons daar verder geen zorgen om hoeven te maken.

Donderdag was ik nog steeds erg moe en ben ik na het ontbijt dan ook nog even lekker teruggegaan naar bed. Toen ik eindelijk de kracht gevonden had om uit bed te komen ben ik richting Westlake gelopen, dit is een meertje net buiten de stad waar een prachtige tempel staat. De bewolking en mist zorgden voor een mysterieuze gloed over het meer. Na op mijn gemak de tempel bekeken te hebben kreeg ik toch wel honger en besloot ik bij een barretje een stukje terug te gaan lunchen. Onderweg naar dit barretje probeerde een mevrouw mij een schildpad te verkopen. Ze had ongeveer 100 schildpadjes in allerlei maten in 5 verschillende emmertjes zitten en de grootste liep los, maar zat wel aan een touwtje vast, kei zielig om te zien! Na de lunch ben ik weer heerlijk gaan verdwalen en kwam ik uiteindelijk terecht op een leuk pleintje waar kinderen aan het voetballen waren. Sommige kinderen waren echt ontzettend goed en konden de bal wel tig keer hooghouden met allerlei trucjes! Erg leuk om te zien. Na anderhalf uur besloot ik dat het tijd was om terug te lopen richting het hotel, wederom kwam ik langs de treinrails en omdat hier geen scooters rijden ben ik via de rails teruggelopen. Het blijft bizar om te zien hoe deze treinrails dwars door mensen hun tuin loopt en hoe mensen naast het spoor hun afwas doen en eten koken. Na nog even wat gehangen te hebben bij het hotel was het ook al weer etenstijd. Vandaag had ik rijst met kip. Hier kreeg ik echter geen bestek bij, dus rijst eten met stokjes it was! Gelukkig vond ik het vroeger altijd leuk om bij de chinees frikandellen te eten met stokjes, dus ging mij dit prima af. Terug bij het hotel kreeg ik mijn wasgoed weer opgevouwen en lekker ruikend terug – eindelijk weer schone kleding! en na nog even op het internet gespeeld te hebben ben ik lekker gaan slapen.

Vrijdag was het eindelijk mooi weer! Eigenlijk had ik een museum dagje gepland vandaag, maar toen ik buiten kwam en een blauwe lucht zag besloot ik lekker te gaan genieten van het zonnetje. Nadat ik een ijskoffie had gescoord bij mijn favoriete tentje aan het Hoan Kiem Lake ging ik op een bankje in het zonnetje zitten. Op dit bankje zaten nog twee andere Europese jongens (Nederlander en een Brit) en hiermee raakte ik in gesprek. De Britse jongen zou per trein naar Sapa gaan en de Nederlander (Robin) was net aangekomen. Na een tijdje vertrok de Brit richting zijn trein en besloten Robin en ik een rondje door de stad te doen, handig voor hem dat ik al ontzettend veel gelopen had de afgelopen dagen en goed ben met wegen. Nadat we bij een lokaal tentje gegeten hadden liepen we richting het Ho Chi Mihn mausoleum. De zon was al onder gegaan en het was ontzettend rustig hier wat de omgeving – welke afgesloten is voor verkeer – een bijzondere sfeer gaf. Beetje spookachtig zelfs, vooral rondom de tempel. Erg leuk om mee te maken en fijn ook om even aan de drukte van de verkeerschaos in de stad te ontsnappen. Op de weg terug richting de stad hebben we nog ergens een biertje gedronken en daarna gingen we beide vermoeid maar voldaan richting onze hotels. In het hotel heb ik nog met Esther via videocall geproost op haar verjaardag! Op dit soort momenten mis ik mijn maatjes extra erg, maar gelukkig is de wereld erg klein tegenwoordig.

Zaterdag was het eindelijk zo ver, na ruim 3 maanden werd ik weer herenigd met pappie. Na het ontbijt nam ik een taxi naar het vliegveld waar pap al op mij stond te wachten. Zo leuk om pap weer te zien! Nadat we alle spullen in het hotel gelegd hadden zijn we een rondje om het Hoan Kiem Lake gaan lopen. Vandaag was de weg rondom het meer afgesloten voor verkeer – schijnbaar doen ze dat elk weekend – en was het hier dan ook heerlijk wandelen. Na een kopje koffie en een crêpe gingen we langs de bank en een simcard winkeltje voor pap. Daarna hebben we nog een kerk bekeken en onder het genot van een heerlijk verse fruit smoothie liepen we door richting de markt waar pap, net als ik van de week, kon genieten van alle kleuren en geuren. Niet alle geuren waren overigens even fijn. Wat ook bizar was, was dat ze gedroogde zeepaardjes verkochten… Na deze bijzondere ervaring zijn we wat gaan eten en hebben we wederom een rondje om het meer gelopen. Normaal is het meer in de avond al erg leuk, omdat hier van alles te zien is, maar omdat het verkeer hier nu ook niet welkom was was het helemaal een leuke chaos van mensen en dansshows.

Zondag gingen we na een rustig ochtendje – gelukkig had pap een ‘jetlag’ en was hij niet net zoals thuis al om 6 uur wakker, maar pas rond half 9! – en gingen we na het ontbijt richting Westlake. Onderweg naar Westlake zijn we allereerst gestopt bij een mooie kerk, waar op dat moment een kerkdienst was. Erg leuk om te zien! Na een paar minuten vervolgende we onze weg richting het meer. Bij het meer hebben we eerst de tempel bekeken en na een koffie en croissantje liepen we verder richting het Ho Chi Mihn mausoleum. Helaas was hier weer alles gesloten, maar toch was het leuk om dit even te bekijken en konden we weer even genieten van de rust. Na het mausoleum liepen we naar Old Citadel. De Citadel zelf is normaal al een aanrader om te bekijken, maar vandaag hadden we extra geluk, want er waren diploma-uitreikingen. Superleuk om al die blije studenten te zien! Erg gaaf om mee te maken! En grappig ook dat ze net als in Amerika hun hoedjes in de lucht gingen gooien. Na de Citadel liepen we via de treinrails terug naar het Hoan Kiem Lake. Hier werden we aangesproken door 3 jongentjes van 13 die graag Engels wilden leren. Nadat we een leuk gesprek gevoerd hebben met deze jongentjes werden we tijdens ons rondje nog 3 keer aangesproken. Ondanks dat ik het goed vind dat de jeugd zo hun best doet om Engels te leren, was ik na koetjes en kalfjes gesprekken er toch wel klaar mee en zijn we maar teruggelopen naar het hotel. In de avond heb ik nog met Dilys gevideobelt, omdat het haar verjaardag was en toen ik weer terug was op de kamer was het tijd om Feyenoord te kijken. Na een teleurstellende voetbalwedstrijd, volledig terecht overigens – helaas! – zijn we maar gaan slapen.

Maandag zijn we na het ontbijt weer richting het Ho Chi Mihn plein gelopen. Helaas is op maandagen het mausoleum gesloten, maar het museum was gelukkig wel open. Na een rondje museum zijn we per fietstaxi – ondanks dat het niet heel comfortabel was, was dit wel een erg leuke ervaring! – richting het Hanoi Hilton gegaan. Het Hanoi Hilton is de bijnaam voor de oude Hoa Lo gevangenis. In deze gevangenis werden allereerst Franse politieke gevangen vastgehouden en met de guillotine ter doodstraf veroordeelt en tijdens de Vietnam war werden hier Amerikaanse oorlogsgevangenen vastgehouden. Vooral de kleine celletjes waarin de gevangenen op hun doodstraf moesten wachten vond ik erg heftig om te zien. Na deze indrukwekkende ervaring vervolgden we onze weg naar de literatuur tempel. Onderweg hebben we nog een broodje kebab – ja die hebben ze hier blijkbaar ook! – gegeten. De tempel zelf was niet indrukwekkend, maar het complex zelf lag heerlijk rustig in een mooie tuin. Bij de tuin zat ook een soort van begraafplaats en het bijzondere aan deze begraafplaats was dat de grafstenen ‘gedragen werden’ door schildpadden beelden. Na een rustgevende wandeling door de tuin zijn we bij een lokaal barretje nog een ‘egg coffee’ gaan drinken. Dit is een traditionele Vietnamese drank gemaakt van eigeel, suiker, melk en koffie. Ondanks dat het heel smerig klinkt was het best nog wel oké. Na de koffie zijn we nog wat gaan eten en hebben we nog op een dakterras bij het meertje gezeten voor we zijn gaan slapen.

Dinsdag moesten we al om 6 uur op, omdat we naar Sapa zouden gaan met de bus. We hadden een luxe sleeper bus geboekt. De bus had heerlijke lounge stoelen en het was dan ook geen straf om hier 6uur lang in te zitten. Aangekomen in Sapa zijn we eerst een rondje door het centrum gaan lopen, hier was echter helaas niet heel veel te beleven. Na een tijdje kwamen we erachter dat Vietnam moest voetballen tegen Qatar voor een of andere cup quarter final en zijn we dit tussen de locals in een barretje gaan kijken. De wedstrijd zelf was ook veel leuker dan verwacht en eindigde in penalties welke gewonnen werden door Vietnam. Na een boel vrolijk geschreeuw in de bar zijn we wat gaan eten in een straatje vlakbij het hotel. Tijdens het eten kwam er een parade aan toeterende scooters voorbij rijden, allen met een Vietnamese vlag. Superleuk hoe fanatiek ze zijn!

Woensdag hebben we een 15 kilometer hike door de bergen en rijstvelden gezien. Wat een fantastische uitzichten!! Met een helderblauwe lucht en een zonnetje begonnen we om 9 uur samen met onze lokale gids aan de hike. We hadden bewust gekozen voor een privé tour welke niet te toeristisch was en dit is gelukt. In plaats van over verharde hoofdwegen nam onze gids ons mee door gladde onverharde bergweggetjes, over bamboe bruggetjes en over smalle paadjes welke dwars door de rijstvelden heen liepen. Het ene gebied was nog prachtiger dan het andere gebied. Vlak voor de lunch kwamen we uit bij een riviertje welke we op de local way gingen oversteken: schoenen uit en via het koude water over rotsen naar de overkant. Na de lunch liepen we door de rijstvelden, waar waterbuffels aan het grazen waren, naar een bruggetje waar we werden opgehaald door motoren welke ons terug zouden brengen naar het centrum van Sapa. Wat een gaaf avontuur was dit! Moe en voldaan zitten we momenteel in het hotel.

Morgen hebben we nog een dag in Sapa en daarna gaan we via het nog koudere noorden – met nog bestemming onbekend – richting Ha Long Bay. Hanoi zelf vonden we maar chaotisch en vies, ondanks dat er best mooie dingen te zien waren. Sapa is weer een hele andere wereld. Er is weer frisse lucht en we kunnen weer fatsoenlijk de weg over steken! Wat verder erg fijn is, is dat we hier nog voor het massatoerisme zitten. Ze zijn enorm veel hotels aan het bouwen overal hier in Sapa. De gids zelf vond dit ook wel jammer, wat ik erg goed kan begrijpen.

Veel liefs vanuit de prachtige rijstvelden